เพลง : เมียน้อย
ศิลปิน : น้ำอ้อย ธรรมลังกา

แสงเดือนส่องฟ้านภาแจ่มใส
แต่ในฤทัยทรวงในแสนเศร้า
บ่อเกยนึกเลยมาแต่เดิมแต่เก๊า
ชีวิตข้าเจ้าน้องจะเป๋นไป
ได้เป๋นเมียน้อยต่ำต้อยน้อยใจ๋
เป๋นก๋ำอันใดได้มาตันต่อต้าย
หัวอกตางในปอจะแตกบ้าง
ตึงวันค่ำเจ๊ากิ๋นข้าวกับน้ำต๋า
เมียหลวงโทรมาด่าว่าแผ๋วห้อง
เปิ้นได้โทรมาจะมาขอร้อง
ขอฮื้อน้องเลิกเป๋นเมียน้อยเมียพราย
วางหูโทรศัพท์น้ำลายปอจ๋าง
น้ำต๋าปอปังหลั่งลงอาบหน้า
น้อยใจ๋แต๊นาเกิดมาจ๊าดนี้
นอนอยู่บังกะโลผอมโซปวดใจ๋
เหมือนดั่งมีไฟสุมในอกเจ้า
เซาะหาความสุขใส่ใจ๋นั่นเล้า
สักเต๊ากำข้าวนั้นตึงบ่มี
กึ๊ดมากึ๊ดไปตึงไข้ต๋ายเป็นผี
ป้อแม่ยังมีขอปิ๊กเมือบ้าน
บ่ขอเป๋นมารฮื้อได้เดือดฮ้อน
จดหมายของน้องยองไว้บนหมอน
ตี้ในห้องนอนบังกะโลแสนเศร้า
ลาก่อนปี้เหยเกยนอนแป๋งเฝ้า
สิบนิ้วข้าเจ้าขอไหว้วิงวอน
จ๊าดหน้ามีจริงน้องขอฮ่วมหมอน
ฮ่วมหอเตียงนอนแซมซอนซ่อนผ้า
จ๊าดนี้ขอลาบุญน้องมีเต้าอี้
ป้อเจ้าแม่เจ้าลูกกลับมาหา
พร้อมกับน้ำตาและความโศรกเศร้า
ตึงบ่ขอไปตางใดแถมเล่า
จ่วยป้อแม่เจ้าปลูกข้าวโพดสาลี
ถึงมันจะตุ๊กกิ๋นข้าวกับแกงปี๋
มันก็ยังดีกว่ากิ๋นน้ำต๋ากับข้าว
เสียย้อนความเมาไข้ได้เปิ่นล้ำ