เพลง : ที่สุดของที่สุด
ศิลปิน : บัณฑิต ซาวบุญตัน

ทุก ๆ วันได้แต่คิดในใจ ความรักมันมีจริงไหม ให้ฉันค้นหาที่ใด
มองถนนที่แสนยาวไกล ว่าจะมีสักคนยืนรออยู่ไหม ที่ไม่คิดจะทิ้งกันไป
บางครั้งสงสัยเหมือนกัน ความรู้สึกของคนเหล่านั้น
ที่จับมือข้าวเคียงคู่กัน เขามีความสุขแค่ไหน แค่ไหน

ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน

อยู่กับคนมากมายสักแค่ไหน ก็ทำให้เศร้าใจ
ตอนตื่นไม่เจอใคร ร้องไห้ก็คอยปลอบใจตัวเอง

วาดฝันว่าจะมีสักวัน ที่จะมีใครมาเดินข้างฉัน
ได้ยินเสียงหัวใจกันและกัน
คงเป็นฝันที่แสนเลื่อนลอย ที่ค่อย ๆ ลบเลือนจางหาย
ให้รอคอยนานเท่าไหร่ก็ได้ ดีกว่านอนเฉาใกล้ตายอย่างนี้

ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน

ขอได้ไหมแค่เพียงใครสักคน ช่วยโยนความเหงาไปให้ไกล
มันทรมานแค่ไหนก็ยิ่งเหงา กับใจดวงเดิมที่ว่างเปล่า
จนะทนเหงาได้นานเท่าไหร่ เจอแต่ความอ้างว้าง ทุกวัน

อยู่กับคนมากมายสักแค่ไหน ก็ทำให้เศร้าใจ
ตอนตื่นไม่เจอใคร ร้องไห้ก็คอยปลอบใจตัวเอง