เพลง : ไม้ไร้ใบ
ศิลปิน : กันย์ ธารา

ท่ามกลางสายลมที่เหน็บหนาว
กลางแสงดาว สายฝนที่โปรยปราย
ประคองยืนต้นอยู่อย่างเดียวดาย
หมดความหมายแค่ไม้ที่ไร้ใบ

อยู่มาจนถึงวันนี้
เจ้านกน้อยที่แสนดีบินเข้ามา
ประคองร่างกาย เปียกปอนและเหนื่อยล้า
ซบเข้ามาที่กลางตัวฉัน

แล้วอิทำอย่างไรให้ใจเธอมีหวัง
แล้วอิบังเธอได้อย่างไรจากลมฝน

เฝ้าคอยประคองเฝ้ามองด้วยความเห็นใจ
แล้วอิบังเธอได้อย่างไรเมื่อใบฉันไม่มี
เฝ้าคอยประคองเฝ้ามองเธอไว้ทุกวินาที
ให้ผ่านพ้นค่ำคืนนี้ที่มันโหดร้าย

ผ่านคืนสายลมที่เหน็บหนาว
ผ่านแสงดาว สายฝนที่เลวร้าย
เธอจงรีบบินรีบบินหนีไป
ก่อนค่ำคืนอันโหดร้ายจะย้อนมา

แล้วอิทำอย่างไรให้ใจเธอมีหวัง
แล้วอิบังเธอได้อย่างไรจากลมฝน

เฝ้าคอยประคองเฝ้ามองด้วยความเห็นใจ
แล้วอิบังเธอได้อย่างไรเมื่อใบฉันไม่มี
เฝ้าคอยประคองเฝ้ามองเธอไว้ทุกวินาที
ให้ผ่านพ้นค่ำคืนนี้ที่มันโหดร้าย

เฝ้าคอยประคองเฝ้ามองด้วยความเห็นใจ
แล้วอิบังเธอได้อย่างไรเมื่อใบฉันไม่มี
เฝ้าคอยประคองเฝ้ามองเธอไว้ทุกวินาที
ให้ผ่านพ้นค่ำคืนนี้ที่มันโหดร้าย