เพลง : น้ำตาหอยทาก
ศิลปิน : พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

เธอบอกว่ารักนั้นกินไม่ได้
เธอไม่เข้าใจ
ยามรักไม่กินก็อิ่ม
ลองทบทวนดูสัมผัสอ่อนนิ่ม
ไม่อิ่มไม่หิวพร่ำเพ้อรำพัน
เพ้อรำพัน
รำพันว่าฉันรักเธอ
เพ้อรำพัน
ตรงนี้ตรงนั่นหนักหนา
เพ้อรำพันไปต่างต่างนานา
นานานานานานานานา
อยู่นานสองนาน
เธอบอกว่ารักแล้วมักร้องไห้
เธอไม่เข้าใจ
ร้องไห้เพราะใจต้องการ
ได้รักมาครองให้ยั่งยืนนาน
จึงหวั่นจึงไหวเพราะใจหมายปอง
คืนเงียบเหงาแสงดาวบ่ายเบี่ยง
ได้ยินเสียงนกในหัวใจเราร้อง
เห็นน้ำตาหอยทากหลั่งนอง
เมื่อถูกเหยียบย่ำ
เปลือกบางบางก็แตกสลาย
เหมือนดั่งใจฉันที่มันต้องแตก
มันร้าวมันแหลก
ยามจนเธอทนไม่ได้
ไม้เท้ายอดทองถือครองด้วยใจ
ไม่ใช่ด้วยเงินหรือหน้างดงาม
หน้างดงาม
งดงามเมื่อยามเป็นสาว
ระยะยาว
ความสาวก็เพียงสั้นสั้น
ระยะปลาย
ร่างกายก็หย่อนก็ยาน
หย่อนหย่อนยานยาน
ที่อยู่กันนานเพราะฉันรักเธอ
คืนเงียบเหงาแสงดาวบ่ายเบี่ยง
ได้ยินเสียงนกในหัวใจเราร้อง
เห็นน้ำตาหอยทากหลั่งนอง
เมื่อถูกเหยียบย่ำ
เปลือกบางบางก็แตกสลาย
เหมือนดั่งใจฉันที่มันต้องแตก
มันร้าวมันแหลก
ยามจนเธอทนไม่ได้
ไม้เท้ายอดทองถือครองด้วยใจ
ไม่ใช่ด้วยเงินหรือหน้างดงาม
หน้างดงาม
งดงามเมื่อยามเป็นสาว
ระยะยาว
ความสาวก็เพียงสั้นสั้น
ระยะปลาย
ร่างกายก็หย่อนก็ยาน
หย่อนหย่อนยานยาน
ที่อยู่กันนานเพราะฉันรักเธอ

เพ้อรำพัน
รำพันว่าฉันรักเธอ
เพ้อรำพัน
ตรงนี้ตรงนั่นหนักหนา
เพ้อรำพันไปต่างต่างนานา
นานานานานานานานา
อยู่นานสองนาน
เพ้อรำพัน
รำพันว่าฉันรักเธอ
เพ้อรำพันตรงนี้ตรงนั่นหนักหนา
เพ้อรำพันไปต่างต่างนานา
นานานานานานานานา
อยู่นานสองนาน.