เพลง : สำนึกได้ก็สายเกิน
ศิลปิน : พจน์ สุวรรณพันธ์

หลายครั้งที่ทำให้เธอร้องไห้ เพราะความเจ้าชู้มักง่าย จากคนที่ไว้ใจที่สุด
หลายครั้งที่ทำให้เธอปวดร้าว ต้องกินน้ำตาแทนข้าว ความเหงาเป็นเพื่อนทุกคืน

* หลายคดีที่ก่อไว้ เธอก็ยังให้อภัย ถึงจะเจ็บจนแทบขาดใจ ก็ยังทนฝืน

** เหตุผลง่ายง่ายแต่แน่นหนัก ก็คือรักคำเดียวเท่านั้น
แต่ใจมืดบอดของฉัน กลับมองไม่เห็นคุณค่า
จนต่อมความอดทนสุดท้าย แตกสลายลงในพริบตา
เมื่อฉันโผล่หัวกลับมา ก็พบแต่ความว่างเปล่า

( ซ้ำ * , ** )

สมเพชตัวเองที่โง่อย่างนี้ ฟ้ามอบคนที่แสนดี ไม่มีปัญญารักษาไว้
ปล่อยฉันให้จมน้ำตาเดียวดาย ชดใช้สิ่งที่ทำไป เพราะหัวใจฉันมันมืดบอด
ปล่อยฉันให้จมน้ำตาเดียวดาย ชดใช้สิ่งที่ทำไป สำนึกได้มันก็สายเกิน