เพลง : ฝนเกลียดฝ้าโกรธ
ศิลปิน : รังษิยา บรรณกร

เสียงฟ้าคะนอง
ร้องก้องเวหน
เหมือนเสียงแช่งด่าของคน
รักยอดกมลเขามาประนาม
ทั้งเจ็บทั้งอาย
กลับกลายแสนทราม
โธ่เอ๋ยเขาไม่เห็นความ
ความจำเป็นของลูกผู้หญิง
สายฝนรุนแรง
ซัดแข่งกับลม
เหมือนทรวงฉันเจ็บระบม
เขาเหยียบลงจม
ล้มความเป็นจริง
ไม่ยอมเห็นใจ
ไม่ฟังท้วงติง
ไม่เห็นใจลูกผู้หญิง
สูญเสียรักจริงจากชีวี
เลือกคนรักด้วยใจตนเอง
ไม่คร้ามเกรงกลัวประเพณี
แต่ความเดือดร้อน
ของบุพการี
โถตัวเราหรือก็เท่านี้
พระคุณท่านมีเหลือประมาณ
เสียงฟ้าคำรณ
หมองหม่นหวั่นไหว
ฝนเกลียดฟ้าโกรธฉันไย
ฉันต้องผิดไป
เพราะกรรมบันดาล
ผิดคำสัญญา ผิดคำสาบาน
ยอมรับทุกข์ทรมาน
เพราะฉันต้องการกตัญญู