เพลง : ความช้ำแช่อิ่ม
ศิลปิน : รังษี เสรีชัย

เขายื่นความช้ำมาให้ฉันชิม
ไม่รู้เป็นช้ำแช่อิ่ม
ฉันชิม มันช่างสดชื่น
ทั้งหวานทั้งกรอบ
ฉันชอบ จนลืมของอื่น
เช้าค่ำวันคืน
ฉันกลืน ไม่ขืนลำคอ.
เขายื่นความช้ำมาให้ฉันเชย
สดชื่นเหลือเกินแม่เอย
ฉันเลย หลงลิ้มชิมต่อ
มารู้ทีหลัง
เกือบพัง เสียแล้วลำคอ
พึ่งถึงบางอ้อ
อ้อกลับคำ ว่าช้ำแช่อิ่ม
.ไม่น่าเลย
ทรามเชย ไม่น่าหลอกฉัน
น่าจะสงสาร
เหี้ยมหาญ เหลือเกินเนื้อนิ่ม
น้ำกรดแช่เย็น
ครั้งโน้น ครั้งหนึ่งให้ชิม
ครั้งนี้ เจอช้ำแช่อิ่ม
หลอกเป็นทีม เลยนะเนื้อเนิน.
เธอช่างโหดร้ายกว่าโรคมะเร็ง
ฉันยอมยกนิ้วว่าเก่ง
แก้มเปล่ง หลอกเก่งเหลือเกิน
หวานลิ้นกินตาย
จำไว้ จะไม่หลงเพลิน
โง่ ไปโดยบังเอิญ
สุดช้ำ ด้วยคำแช่อิ่ม
เธอช่างโหดร้ายกว่าโรคมะเร็ง
ฉันยอมยกนิ้วว่าเก่ง
แก้มเปล่ง หลอกเก่งเหลือเกิน
หวานลิ้นกินตาย
จำไว้ จะไม่หลงเพลิน
โง่ ไปโดยบังเอิญ
สุดช้ำ ด้วยคำแช่อิ่ม