เพลง : เหยียบโลกผิด
ศิลปิน : ไวพจน์ เพชรสุพรรณ

โถเราเป็นลูกกำพร้า
ตั้งแต่เกิดมา หม่นหมองเต็มที
ใครเหลียวแล พ่อแม่ไม่มี
จวบจนถึงปีได้บวชเรียน
เหมือนคนเหยียบโลกผิด คิดแล้วกลุ้ม
ชีวิตหนุ่มเหมือนเรื่องราว ที่เขาเขียน
นิยายเศร้ารันทด เป็นบทเรียน
ต้องวนเวียนผันแปล ไม่แน่นอน
ตั้งแต่เล็กจนใหญ่ ใครเป็นพ่อ
เฝ้าแต่รอหายหน้า พาสังหรณ์
แม่ก็บ่ายหน้าเบน เส้นทางจร
เขาตัดรอนทิ้งเรา ให้เฝ้ารอ
อยู่กับยายคนหนึ่ง ซึ่งแก่เฒ่า
ได้เลี้ยงเราจนโต โอ้ยายจ๋า
ยายก็ดับแดดิ้น สิ้นชีวา
ต้องฟันฝ่ามรสุม กลุ้มเต็มที
เสียงเขาโห่ได้ฟัง วังเวงแว่ว
เสียงเขาโห่ได้ฟัง วังเวงแว่ว
หน้าบวชแล้วโห่ร้อง รวมน้องพี่
อยากจะบวชกับเขา เศร้าเต็มที
เราไม่มีพี่น้อง เฝ้ามิงดู
21 มิถุนา พารันทด
เสียงไวพจน์ร้องกล่าว มาเป่าหู
เครื่องขยายแว่วมา น้ำตาพลู
พ่อแม่อยู่ที่ไหน ให้กลับ เอ้อ มา