เพลง : หนีจนมาทนเจ็บ
ศิลปิน : วี ห่าวด๊งด๊ง

จากโรงนา เข้ามาอยู่ในโรงงาน
หัวใจไกลบ้าน อยู่กับงานสู้เพื่อฝันปอน ๆ
อาศัยห้องเช่า เสื่อหมอนเก่า ๆ พอได้ซุกหัวนอน
อาการเย็นร้อน นอนอุ่นกินอิ่ม รอยยิ้มเธอทาใจ

ไม่นานเท่าไหร่ แฟนของอ้ายก็หนีไกลลาจร
หนุ่มมหานคร เขาเอาเงินก้อน กร่อนรักเราละลาย
อ้ายหนีความจนมาทนความเจ็บอยู่กรุงเทพเมืองไกล
กลับบ้านก็กลับบ่ได้ กลัวคนถามไถ่ ทำไมมาคนเดียว

เหลียวเห็นห้องที่สองเรานำอยู่
แนมเห็นตู้เสื้อผ้า น้ำตาย้อยยาวริน
ได้กลิ่นแป้งเจ้าฝากใช้ลายหมอน
อานิสอนตำสวง อ้ายกวงลงค่าที
หนีไปลี้มุมใดก็คือเก่า คิดเห็นแต่หน้าเจ้า

วาสนา ผลาคนจน มันหลีกไม่พ้นความเศร้าเหงาซึม
ย่อนความหลังลึกเกินจะลืม ได้แต่เหม่อซึมรอเจ้าหวนคืนมา
รักใหม่ หากไปได้สวย ก็ขอเอาใจช่วยด้วยหยดน้ำตา
กลัวเขา แต่เพียงต่อหน้า พอลับสายตา ก็ไปหาคนอื่น

ห่วงเจ้าสาว ตจว.
ย่านคน กทม. แค่อยากถอนทุนคืน
มาหาเจ้า แต่เขามีจุดยืน
ทิ้งความข่มขื่นให้เป็นรอยด่างดวง

เมืองกรุงดวง เป็นเมืองหลวงกวงใหญ่
ย่านเจ้าไปปวดร้าว ถืกเขาทิ้งข้างทาง
คิดเบิ่งบ้าง คนเคยผ่านมือชาย
เขาสิเทหัวใจ ฮักจริงอยู่บ่น้อง
เหลียวมองบ้าง ทางกลับคืนห้องเช่า
มื้อใดเจ็บปวดร้าว ไว้ฟ่าวตาวมา
อ้ายอยู่ถ่า แม้ว่าเจ็บหลาย
แต่ว่าในหัวใจ เบิ่งจังใด๋ ก็มีน้องเอย