เพลง : ร้องไห้กับควายทุย
ศิลปิน : ศร สินชัย

ล่ะนกแจน แวนหัวโข่
งอย กกโก ฮ้องแหลแหล่ง
ลมหนาวแก่งจ้าวๆ
ผู้สาว อ้ายมีใหม่ซอน
ล่ะเดือนสิบสอง
ข้าวหลั่งท้อน เข้าสู่ในลาน
มาสงสารแต่ควายโซ
บัดห่าเบิ๊ดดอกคุณค่า
เขาสิเอาไปฆ่า
เอาชิ้นมาเฮ็ดซอยแส่
ดูกแลกไข่ขี้เกี้ยม
เอาหนังแห้งแห้งไว้เฮ็ดกลอง
บ่มีทางเรียกร้อง
จั๊กกะหน่อยความเป็นธรรม
มาระกำคือกันกับหน่วยใจ
บักคนแพ้
ความสำคัญบ่มี
เมื่อเฮานี้หมดความจำเป็น
ทุยเอ๋ยก่อนเคยเด่น
เมื่อตอนยากเข็ญไถดำทำนา
พอเปลี่ยนยุคสมัย
คนเขาใช้ควายเหล็กแทนค่า
โถทุยเลี้ยงไปเปลืองหญ้า
รอเวลาล่ะขึ้นเขียงอย่างเดียว
.ใจคนเลี้ยว
เขาหาทางไล่แนมหาค่าบ่ได้
เขากะฟ้าวจ่าวขาย
ข้ออ้างได้คือตกป่องเงินขัด
โรงฆ่าสัตว์คือที่ตายควายตู้
อยากให้ทุยรู้
ความเป็นอยู่วันนี้ของข้า
ก็ตกชะตา
เดียวกันกับเจ้าแล้ว
เมื่อคนรัก
ของข้ามาเปลี่ยนแนว
เดินแยกแถว
ไปมีใหม่ไม่ปรานี
เมื่อก่อนนี้
เขาเพิ่งมามองข้าเด่น
ยกให้เป็น
สุดที่รักยอดภักดี
พอได้พบคนดีกว่า
คว้าแทนที่
ปิดบัญชีรักลาฆ่าหัวใจ
บทสุดท้าย
บัดยามใจเบิ๊ดค่า
ควายทุยและข้า
กะคือด้ามดั่งกัน
โตเจ้านั่นกะรอแต่วันตาย
ส่วนหัวใจข้านั่งรอความช้ำ
ชะตากรรม
สองเราเข้ามุมอับ
ช่างอาภัพเหมือนกัน
หนอทุยเอ๋ย
ปลงเถิดนะ
บอกน้ำตาอย่าไหลเลย
โอ้เพื่อนเอ๋ย
อย่างน้อยเราเข้าใจกัน
อดสากลั้นทำใจให้กล่อม
ยินยอมรับโทษ เขาโลดหมู่ทุย
ตายเป็นปุ๋ยทุยยังสิ้นเวร
ผู้ลำเค็ญคือข้ายังบ่ตาย
ต้องช้ำใจบ่มีวันจาง
กินหยังทานหยังจั่งเซาได้
กินหยังทานหยังจั่งเซากลุ้ม