เพลง : วณิพก
ศิลปิน : พงษ์สิทธิ์ คำภีร์
อัลบั้ม : คารวะคาราบาว

ดวงตาของฉันมันมืดมิด
แต่ชีวิตฉันยังไม่มืดลง
แม้ความรักยังเคยมีมั่นคง
จะร้างไกลไม่หวนกลับคืนมา

ออกยํ่าไปบนทางที่หิวโซ
มิรู้คืนรู้วันเวลา
ขอเศษเงินเศษทานผู้ผ่านมา
เพียงเมตตาฉันบ้าง...เป็นครั้งคราว

อยู่ในโลกความมืดอันลึกลับ
คงสดับรับได้แต่สําเนียง
จะมองหามองเห็นก็เป็นเพียง
ในความฝันยามฉันล้มตัวนอน

พอตื่นมาพานพบกับความหมาย
ยังหายใจเนื้อตัวยังผ่าวร้อน
ยังมีหวังเห็นดวงตะวันรอน
จะมัวนอนนิ่งเฉย...อยู่ทําไม

*จึงมาเป็น...วณิพกพเนจร
เที่ยวเร่ร่อน...ร้องเพลงแลกเศษเงิน
ที่เหลือกินเหลือเก็บเป็นส่วนเกิน
จะนําเงินสะสม รักษาดวงตา

(ซ้ำ * )

หากฉันเป็นตัวแทนความมืดมิด
ขอชดใช้ชีวิตที่เกิดมา
เพื่อทดแทนทุกท่านที่เมตตา
ด้วยนําพาเสียงเพลงสู่ผู้ฟัง

เป็นบทเพลงโลกมืดและความหมาย
จะกู่ก้องร้องไกลไม่หยุดยั้ง
ใครจะว่าร้องเพลงให้ควายฟัง
ฉันว่ายังมีคนที่เข้าใจ
ใครจะว่าร้องเพลงให้ควายฟัง
ฉันว่ายังมีคนที่เข้าใจ
ใครจะว่าร้องเพลงให้ควายฟัง
ฉันว่ายังมีคน...ที่เข้าใจ