เพลง : วัฏจักรความรู้สึก
ศิลปิน : Phumin

ฉันเปรียบฉันไว้เป็นน้ำค้างที่ร่วงหล่น
จากฟ้านภาลัยโอบกอดผืนทรายผืนดินปกคลุม
ดูแลเจ้าดอกไม้ให้ไสวงดงามตามกาลเวลา
และพอเช้าฉันก็ไร้ค่าแสงส่องมาปกคลุมทดแทน

ดอกหญ้าก็เติบโตด้วยน้ำค้างที่คอยดูแล
แต่ใยหนอเจ้าถึงคอยแต่ดวงดาวส่องแสงกระทบ
ด้วยความคิดว่าดวงดาวคือคนทำดอกหญ้าให้งดงามได้
แต่หาไม่รู้ได้ไม่ น้ำค้างคือผู้หวังดี

ไม่ใช่ฝนไม่ใช่ลำธาร
ที่หล่อเลี้ยงความงามของเจ้า
ดอกหญ้าไม่คิดบ้างเลยหรือเปล่า
ว่าเจ้าเติบโตทุกวันเพราะใคร

นี่แหละหนอความรัก
วัฏจักรของความรู้สึก
เพราะเราต่างคนต่างนึก
หลายคนก็หลายสารพัดนึก
ต่างแสดงความรู้สึก
ตีราคาค่าความรักของมันกันไปเอง

ฉันเปรียบเพลงนี่ไว้เช่นความหลังที่บริสุทธิ์
จากสามัญสู่สูงสุด ความรักมันเกิดขึ้นกับคนทุกคน
แต่ว่าใครเล่าใครหนอ ที่จะหวังแค่เพียงดูแล
แต่ขอไม่ขอแม้แต่จะมาเป็นผู้ครอบครอง

ใยเจ้าความรัก เป็นเช่นนี้ไม่มีเข้าใจ
คนที่หวังดี คือคนที่ใกล้
แต่คนไกลกับกลายเป็นผู้โชคดี
น้ำค้างก็ยังคง คอยทำหน้าที่ของมันต่อไป
แค่เห็นดอกหญ้าให้สวยงดงามได้ เท่านี้ก็ปลื้มปริ่มใจ

เพราะฉันมันเกิดมา เพื่อไม่หวังอะไรแม้แต่
เธอจะรู้ไม่รู้ก็แล้วแต่ ความรักของฉันคือการหวังดี

นี่แหละหนอความรัก
วัฏจักรของความรู้สึก
เพราะต่างคนต่างนึก
หลายคนก็หลายสารพัดนึก
ต่างแสดงความรู้สึก
ตีราคาค่าความรักของมันกันไปเอง

ฉันเปรียบเพลงนี้ไว้เช่นความหลังที่บริสุทธิ์
จากสามัญสู่สูงสุด ความรักมันเกิดขึ้นกับคนทุกคน
แต่ว่าใครเล่าใครหนอ ที่จะหวังแค่เพียงดูแล
แต่ขอไม่ขอแม้แต่จะมาเป็นผู้ครอบครอง

ใยเจ้าความรัก เป็นเช่นนี้ไม่มีเข้าใจ
คนที่หวังดี คือคนที่ใกล้
แต่คนไกลกับกลายเป็นผู้โชคดี
น้ำค้างก็ยังคง คอยทำหน้าที่ของมันต่อไป
แค่เห็นดอกหญ้าให้สวยงดงามได้ เท่านี้ก็ปลื้มปริ่มใจ

เพราะฉันมันเกิดมา เพื่อไม่หวังอะไรแม้แต่
เธอจะรู้ไม่รู้ก็แล้วแต่ ความรักของฉันคือการหวังดี
ไม่ใช่ฝนไม่ใช่ลำธารที่หล่อเลี้ยงความงามของเจ้า
ดอกหญ้าไม่คิดบ้างเลยหรือเปล่า
ว่าเจ้าสวยงามทุกวันนี้เพราะใคร