เพลง : ยากนำ
ศิลปิน : จีเหลิน สายหมอบ

ตื่นเช้ามากะถาม นอนเพลบ่ลุกกะถาม
คือมีแต่ผู้ยากนำแท้หนอชีวิตผู้ข่า
ก้าวขาออกจากเฮือนกะมีเสียงป้อยเสียงด่า
ยากนำแต่ข่อยนี่ล่ะ เว้ามาบาเป็นตาอยู่

เว้าพื้นได้ตามสบาย เว้าไปคั่นเจ้าบ่เมื่อย
สร้างวีรกรรมอยู่เรื่อย คั่นบ่เมื่อยเว้าไปโลดสู
มีแต่ข่อยผู้เดียวเว้ากับไผกะบ่เข้าหู
บ่ปากบ่แม่นบ่ฮู้ โพดดอกสูมีแต่คนยากนำ

ยากนำมีแต่คนยากนำ
ยากนำมีแต่คนยากนำ
ยากนำมีแต่คนยากนำ
ยากนำ ยากนำ ยากนำ
ยากนำมีแต่คนยากนำ

บ่เคยเฮ็ดหยังดีดอก การบ้านกะลอกชื่อหมู่มาส่ง
มื้อได๋เห็นหน้าอยู่บ้าน มื้อนั่นฟ้าฮ่องฝนตกน้ำโฮ่ง
ตื่นเช้านอนใหม่บ่ายโมง เสียงฮ่ายโป้งๆ ว่าข่อยตื่นสาย

ยากนำมีแต่คนยากนำ
ยากนำมีแต่คนยากนำ
ยากนำมีแต่คนยากนำ
ยากนำ ยากนำ ยากนำ
ยากนำมีแต่คนยากนำ

ยามข่อยขี่มอเตอร์ไซค์ แม่ใหญ่อั่นหนึ่งถือค้อนยืนถ่า
กะรถข่อยเพิ่งแต่งมา ให้ขี่ซาวห้าสามสิบซั่นติ๊
เดือดร้อนแทนข่อยสุอย่าง เฮ็ดหยังกะเว้าจั่งซั่นจั่งซี่
เรื่องข่อยพากันฮู้ดี กว่าฮู้หน้าที่เวียกงานเจ้าของ