เพลง : สมน้ำหน้าเจ้าของ
ศิลปิน : ตรี ชัยณรงค์

เรื่องของเฮากะฮู้ว่าจบไปแล้วเด้ใจ
มันยังคงหันเหคิดฮอดฮำฮอน
ยังคึดฮอดเมื่อก่อน ตอนที่มีเจ้าอยู่

ฮู้ว่ามื้อนี้มันคงสายไป
คนที่เหมือนลมหายใจได้หายไป
อ้ายคนนี้บ่โทษผู้ใด๋
โทษเจ้าของที่มันเฮ็ดซั่ว

ตั๋วว่าบ่มีไผทั้งที่มีเจ้า ปล่อยให้เขาเข้ามาทำลายฮักเฮา
บ่เห็นโลงศพน้ำตาคงบ่พังหย่าว เมื่อเสียเจ้าไป

ตอนมีบ่เห็นค่า น้ำตาไหลพังหย่าว
คิดได้เมื่อเสียผู้สาว ให้คนอื่นดูแล
มื้อเขากอดขาไว้กะบ่สน
มื้อนี่กลับหาเหตุผลเอาเจ้าคืนมาดูแล
เป็นย่อนโตเฮาบ่ฮู้จักพอนี่ละแหม๋
จึงเสียฮักแท้ เสียคนที่แคร์ เสียใจบ่เซา

เสียงเพลงที่เจ้ามักดังข้ามท่งมา
แต่มื้อนี้อ้ายนั่งฟังแล้วมีน้ำตา
กะอยากสิให้กลับมา,แต่ฮู้อยู่เป็นไปบ่ได้

ตั๋วว่าบ่มีไผทั้งที่มีเจ้า ปล่อยให้เขาเข้ามาทำลายฮักเฮา
บ่เห็นโลงศพน้ำตาคงบ่พังหย่าว เมื่อเสียเจ้าไป

ตอนมีบ่เห็นค่า น้ำตาไหลพังหย่าว
คิดได้เมื่อเสียผู้สาว ให้คนอื่นดูแล
มื้อเขากอดขาไว้กะบ่สน
มื้อนี่กลับหาเหตุผลเอาเจ้าคืนมาดูแล
เป็นย่อนโตเฮาบ่ฮู้จักพอนี่ละแหม๋
จึงเสียฮักแท้ เสียคนที่แคร์ เสียใจบ่เซา

ตอนมีบ่เห็นค่า น้ำตาไหลพังหย่าว
คิดได้เมื่อเสียผู้สาว ให้คนอื่นดูแล
มื้อเขากอดขาไว้กะบ่สน
มื้อนี่กลับหาเหตุผลเอาเจ้าคืนมาดูแล
เป็นย่อนโตเฮาบ่ฮู้จักพอนี่ละแหม๋
จึงเสียฮักแท้ เสียคนที่แคร์ เสียใจบ่เซา

เสียคนที่แคร์ และเสียเจ้าไป