เพลง : สู้ (กูอาจจะล้มเป็นร้อยเป็นพันครั้ง)
ศิลปิน : คณะหลานยายอิ่ม

ไม่มีเหมือนคนอื่นเขา ไม่มีเงินประกันสังคม
ไม่มีเงินเดือนอย่างเขา ถ้าไม่ทำก็ไม่มีกิน
อาชีพกูมันอิสระ เหมือนกับนกต้องโบยบิน
กูไม่คิดว่ามันลำบาก ตราบใดยังมีมือมีตีน
เศรษฐกิจจะเป็นแบบไหน ยังไงๆก็ต้องสู้
ต่อให้มันจะเหนื่อยแค่ไหน ตื่นมาก็หายและก็สู้ต่อ
ต่อให้บ้านเมืองมีโรคระบาด ต้องเสี่ยงกับมันฉันก็ยอม ความจนมันน่ากลัว

* บ้านเมืองก็เริ่มชิปหาย อะไรๆก็แสนจะแพง
แตกต่างกับค่าแรง มันถูกลงไปทุกที
แต่กูก็ต้องทำงาน ถ้าหากไม่ทำก็อดตาย
ครอบครัวที่บ้านกูอยู่ยังไง

**กูอาจจะล้มเป็นร้อยเป็นพันครั้ง แต่แน่นอนกูไม่ถอย
และต่อให้ฟ้าจะเล่นตลก ชีวิตกูตกต่ำ
จะเอาชนะทุกคำดูถูก ใครมองยังไงก็ช่างมัน
กูมันจนทำได้แค่นี้ ถ้าไม่สู้ก็ไม่มีกิน
เศษสตังค์กูจะไม่หมิ่น ครอบครัวกูต้องกินอิ่ม
กำไรชีวิตก็คือรอยยิ้มของคนที่รัก
วันพรุ่งนี้ต้องลุยกันต่อ แม้วันนี้จะไม่เพียงพอ
เพราะชีวิตมีขึ้นมีลงเป็นธรรมดา มือกับตีนกูดีอยู่

ไม่มีคำว่ายอมแพ้ แม้ตอนนี้จะไม่ชนะ
ไม่มีคำว่าอ่อนแอ แม้วันนี้จะมีน้ำตา
หลังชนฝาไร้ทางออก ก็จะพังกำแพงออกไป

วันพรุ่งนี้มีคำตอบ ปล่อยชีวิตดิ้นรนกันไป
ความจนมันบีบบังคับ ให้เป็นเหล็กกล้าขาแข็ง
ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น ยังมีหูตาขาแขน
เชื่อว่าไม่มีวันอดตาย หากรู้จักอดจักทนรอ
ความขยันไม่ฆ่าใครตาย และกูจะทำให้ลูกดู

(*,**,**)