เพลง : ผ่านวัยเยาว์
ศิลปิน : Phumin

ยืนสับสนบนทางความฝัน
แล้วฉันจะไปอย่างไรให้ถึง
แสงดวงดาวยังคอยตราตรึง
ยิ่งหวนคำนึงให้ฉันคิดถึงบ้าน
พอภูเขาค่อยๆ เลือนหาย
ดั่งเป็นเครื่องหมายว่าฉันมาไกลเกิน
กลิ่นไอหวนภาพเก่าเดิมๆ
มาคอยซ้ำเติมว่าหมดเวลา

ไม่เหมือนเดิม อย่างก่อน
อู่เคยนอน ก็ลาร้าง
ช่วงวัยเยาว์ได้พ้นผ่าน
ทุกสิ่งเปลี่ยนผันตามกาลเวลา

เพื่อนของฉันค่อยๆ ลาหาย
ปู่ย่าตายายก็เริ่มตายจากกัน
ตอนเด็กน้อยเคยพูดเล่นกัน
เล่าเรื่องความฝันว่าอยากเป็นอะไร
บางคนนั้นก็อยากเป็นหมอ
ส่วนบางคนพ่ออยากให้เป็นครู
มาถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้
ว่าที่ฉันเป็นอยู่ มันดีพอหรือยัง

แต่ฉันแค่อยาก ให้มัน
เป็นดั่งคืนวันที่เคยผ่านพ้น
แค่ขอให้คน คนทุกคน
ยังอยู่บนถนนความฝันด้วยกัน

ไม่เหมือนเดิม อย่างก่อน
อย่างอู่เคยนอน ก็ลาร้าง
ช่วงวัยเยาว์ได้พ้นผ่าน
ทุกสิ่งเปลี่ยนผันตามกาลเวลา

เพื่อนของฉันค่อยๆ ลาหาย
ปู่ย่าตายายก็เริ่มตายจากกัน
ตอนเด็กน้อยเคยพูดเล่นกัน
เล่าเรื่องความฝันว่าอยากเป็นอะไร

บางคนนั้นก็อยากเป็นหมอ
ส่วนบางคนพ่ออยากให้เป็นครู
มาถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้
ว่าที่ฉันเป็นอยู่ มันดีพอหรือยัง

แต่ฉันแค่อยาก ให้มัน
เป็นดั่งคืนวันที่เคยผ่านพ้น
แค่ขอให้คน คนทุกคน
ยังอยู่บนถนนความฝันด้วยกัน

แต่ฉันแค่อยาก ให้มัน
เป็นดั่งคืนวันที่เคยผ่านพ้น
แค่ขอให้คน คนทุกคน
ยังอยู่บนถนนความฝันด้วยกัน

โอ้ลูกเอ๋ยเจ้าต้องย่างไป
ให้ฮอดเส้นชัย อย่างที่ใจเจ้าหวัง
คนทางนี้ ยังอยู่ข้างหลัง
เมื่อไร้พลังลูกจงกลับมา

ปัญหาที่เจ้าผ่านพ้น
สิหลอมเจ้าเป็นคน ทนต่อสิ่งนานา
อยู่แสนไกลคนละฟ้า
แค่เพียงกายาแต่ใจแม่อยู่เคียง

บัดยามที่เจ้าอ่อนแรง
ให้จันทร์ส่องแสงเฉิดฉาย
ยามที่ลูกหมดไฟ
ฝากดวงดาวไปส่องแสงให้ที

บัดยามที่เจ้าอ่อนแรง
ให้จันทร์ส่องแสงเฉิดฉาย
ยามที่ลูกหมดไฟ
ฝากดวงดาวไปส่องแสงให้ที

บัดยามที่เจ้าอ่อนแรง
ให้จันทร์ส่องแสงเฉิดฉาย
ยามที่ลูกหมดไฟ
ฝากดวงดาวไปส่องแสงให้ที

บัดยามที่เจ้าอ่อนแรง
ให้จันทร์ส่องแสงเฉิดฉาย
ยามที่ลูกของแม่หมดไฟ
ฝากดวงดาวไปส่องแสงให้ที