เพลง : ดอกไม้ที่ไร้กลิ่น
ศิลปิน : Phumin

เราเพียงเดินทาง ผ่านเส้นเวลา
ผ่านพบมา แล้วจากไป
เป็นเพียงวัตถุ บนพื้นดินใหญ่
ที่รอสลายไปตามเวลา

บางที บางครั้ง
มีเรื่องราวหนึ่ง ที่เกิดขึ้นตรงกลางใจฉัน
มีความสุขใจ แต่แล้วไม่นาน
และสุดท้ายก็ค่อยจบลง

เราเพียงเดินทาง เพื่อพบและจาก
และอย่างมากทำได้แค่จดจำ
บางคนเวียนมา เพื่อสอนบางอย่าง
แต่ไม่ได้สอนถึงการรับมือ

ว่าถ้าวันหนึ่ง ไม่พบกันอีก
และชีวิตจะเป็นอย่างไร
ถ้ามีวันหนึ่ง เราสองต้องไกล
ต้องทำสิ่งไหนก็ไม่ได้บอกฉัน

จน ฉัน เข้าใจเอง
จน ฉัน เริ่มเรียนรู้เอง

ฉันจึงทบทวน ฉันเพียงคนหนึ่ง
จะให้ฉันฝืนมากมายกว่าใคร
ใจมีดวงเดียว เหมือนคนทั่วไป
คงจะไม่ไหวถ้าให้แบกรับ

ที่ฉันเจอมาหมดทุกๆ อย่าง
ทั้งดีและร้ายในช่วงชีวิต
เวลาที่เหลือ คงมืดสนิท
คงไม่อยากคิดจะทำสิ่งใด

ฉันเลยปล่อยวาง ใครเข้า ใครออก
ก็ปล่อยให้เขานั้นได้เลือกเอง
ที่เป็นแบบนี้ เพราะฉันเคยเจ็บ
ก็เลยต้องเซฟความรู้สึกฉัน

ไม่ได้นิ่งเฉยกับหลายๆ อย่าง
แต่เพียงบางครั้งไม่รู้สึกอิน
เป็นดั่งดอกไม้ที่ไร้ซึ่งกลิ่น
แต่ยังคงเฝ้ารอการเติบโต อยู่

ที่ไหนตอนนี้ มองเห็นทุกอย่าง
มันอาจจะช้าคงไม่เป็นไร
ยังดีกว่าฉัน ต้องไม่เข้าใจ
จนกว่าจะรู้ได้ก็ไม่ทัน

ก็เพราะเวลา ที่หลงเหลืออยู่
ไม่มีทางรู้เมื่อใดจะหมดลง
ถ้ามัวยังจมอยู่กับเรื่องบางอย่าง
ก็อาจจะสูญเสียการพบเจอ

ต่อให้ผ่านมา สุขทุกข์เพียงใด
แต่พอสุดท้ายก็เพียงส่วนหนึ่ง
ที่ควรคำนึง คือที่มีอยู่
คือที่รับรู้ได้ด้วยจิตใจ

ไม่ได้ผิดไร ถ้าบางช่วงเวลา
จะคิดถึงที่เคยผ่านพ้น
จะเป็นผู้คน สถานบางแห่ง
หรืออาจจะแม้เรื่องราวเรื่องหนึ่ง

ให้ความคิดถึงมันคงไว้ที่เดิม
เพราะเราทั้งหลายจะต้องเดินต่อไป
ตามทางเวลา ตามหนทางใหม่
นี่คือสุดท้ายของโลกใบนี้

ไม่ได้ผิดไร ถ้าบางช่วงเวลา
จะคิดถึงที่เคยผ่านพ้น
จะเป็นผู้คน สถานบางแห่ง
หรืออาจจะแม้เรื่องราวเรื่องหนึ่ง

ให้ความคิดถึงมันคงไว้ที่เดิม
เพราะเราทั้งหลายจะต้องเดินต่อไป
ตามทางเวลา ตามหนทางใหม่
นี่คือสุดท้ายของโลกใบนี้