เพลง : คนจนเจ้าเก่า
ศิลปิน : ธานินทร์ อินทรเทพ

ยังจำได้ไหม
เสียงคนจนเจ้าเก่า
คนที่เธอทิ้งเขา
เหมือนกองขยะเศษผง
ชีวิตดิ้นไป
สดใสผันแปรขึ้นลง
เมื่อวานอยู่ฟ้าเป็นหงส์
วันนี้โดดลงน้ำครำ
เธอคงลืมแล้ว
เสียงคนจนคนเก่า
คนที่เธอบอกเขา
ว่าดีเป็นหนึ่งเลิศล้ำ
มันเหมือนกับเธอ
บอกหินว่าเป็นทองคำ
ฉันจึงบ้ายอถลำ
รักเธอหมดจิตหมดใจ
กาลเวลา
ผ่านไปเหมือนครูสอนสั่ง
ความโง่ความงั่ง
ค่อยจางสร่างสิ้นเลือนไป
ยินข่าวบุญทับ
เธอสุขจนแทบขาดใจ
กอดเทวดาหน้าใหม่
ก้าวสู่ประตูวิวาห์
จึงวอนลมพริ้ว
พัดเสียงเพลงมาสู่
วานบอกเธอให้รู้
แม้กายจะอยู่ห่างตา
ยังด้านคิดถึง
คร่ำครวญเหมือนดังคนบ้า
วันหนึ่งนอนป่าช้า
หวังใจโรคบ้าคงหาย

จึงวอนลมพริ้ว
พัดเสียงเพลงมาสู่
วานบอกเธอให้รู้
แม้กายจะอยู่ห่างตา
ยังด้านคิดถึง
คร่ำครวญเหมือนดังคนบ้า
วันหนึ่งนอนป่าช้า
หวังใจโรคบ้าคงหาย