เพลง : ฝ้ายเส้นเดียว
ศิลปิน : น้ำอ้อย ธรรมลังกา

กว่าจะแก้ก็สาย
เพลินหลงอุบายชายชั่ว
เพราะเห็นกงจักรเป็นดอกบัว
ไม่กลัวเลยช้ำใจกาย
ต้องมานั่งหัวหมุน
เพราะขาดทุนก้อนใหญ่
แล้วมานั่งเจ่าเศร้าใจ
เสียใจเมื่อไร้ราคา
เมื่อเปิ้นมาผิดผี
ก็เห็นมีเพียงเส้นฝ้าย
เอามาผูกข้อมือไว้
กันอายคนเขานินทา
เปิ้นบ่มีสร้อยแหวน
เอาฝ้ายแทนบังหน้า
แล้วเฮาหลงเจื้อวาจา
อ้ายจ๋ามิน่าจากไป
สิ้นสาวร้าวราน
พรหมจรรย์สิ้นสูญ
แก้มหอมละมุน
ที่เกยหอมกรุ่นละไม
พอเปิ้นชมแล้วทิ้ง
จุ๊แม่ยิงหื้อจ้ำใจ๋
แล้วจะโกรธโทษผู้ใด
จะโวยวายก็อายหนักหนา
ฝ้ายผูกไว้ข้อมือ
น้องจะยึดถืออะไรได้
ไม่มีคุณค่าน่าอาย
แลกด้วยกายเหลือไว้เพียงเดน
โอ้ว่าโออ้ายจ๋า
ขอแถมเชือกมาอีกสักเส้น
ล้างความงี่เง่าเศร้าลำเค็ญ
หลบเร้นคำดูถูกจะผูกคอตาย