เพลง : หนึ่งความเหงาบนดาวเคราะห์
ศิลปิน : เบล สุพล พัวศิริรักษ์
อัลบั้ม : Very Bell

คืนนี้เป็นอีกคืน เหตุการณ์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

จมอยู่กับความเหงา ที่ใจไม่เคยเชื้อเชิญ

ในห้องนอนห้องเดิม รอบกายก็มีเท่าเดิม

เจอแต่สิ่งเดิมๆ อยู่เป็นเพื่อนกันอยู่ที่ไหนคนที่ฉันรอพบเจอ

ก็ยังคงอยากเจอ คนที่ฟ้าส่งมาคู่กันจะมีไหม เพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้

มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป

คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ

จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกันคนที่ใจเฝ้าคอย ก็ดูเหมือนจะเลื่อนลอย

คอยอย่างมีความหวัง ท่ามกลางหนทางยาวไกล

ตามหามาครึ่งทาง ก็ยอมรับเคยถอดใจ

กลัวว่าใครอีกคนจะท้อเหมือนกันอยู่ที่ไหนคนที่ฉันรอพบเจอ

ก็ยังคงอยากเจอ คนที่ฟ้าส่งมาคู่กันจะมีไหม เพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้

มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป

คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ

จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกันคนเป็นแสนล้าน เขาต่างก็ได้พบกัน

คนเหล่านั้นฟ้าคงกำหนดไว้

คนส่วนน้อยที่ฟ้าสร้างมาไม่ให้พบใคร

ฉันหวังในใจ ไม่ใช่คนส่วนนั้นเพียงแค่ใครสักคนที่อยู่บนดาวเคราะห์นี้

มีไหมใครสักคน มาแบ่งความเหงาฉันไป

คนที่คอยจับมือ ที่ให้ไหล่แอบอิงเมื่อยามเหนื่อยใจ

จะมีสักคนบ้างไหม บนดาวเคราะห์ดวงเดียวกัน