เพลง : ความฝันกับจักรวาล
ศิลปิน : บอดี้สแลม (Bodyslam)

เหมือนเป็นดั่งคุกสีคราม
กลางท้องฟ้าที่มืดมิด
คล้ายโดนตัดสินว่าผิด
จักต้องมีโทษทัณฑ์
ไกลกี่ล้าน แสงปี
สุดเขตแดน กักขัง
แล้วใครเล่าที่สร้างมัน
เพียงแค่คิดก็หวาดกลัว

เหมือนมีชีวิตเล่นตาม
บทจากฟ้ากำหนดไว้
ร่างกายเหี่ยวเฉาร่วงโรย
เจ็บจนมีน้ำตา
วนเวียนไร้ สิ้นสุด
เวียนวนความ ปวดร้าว
แล้วใครเล่าเขียนเรื่องราว
เพียงแค่คิดก็นึกกลัว

แต่อย่างน้อย
ใครคนนั้นก็ยังคงเหลือไว้ซึ่งความฝัน
อาจยังเมตตาหัวใจ อ่อนล้า
ภาพความฝันเหมือนดั่งหยาดฝน
ชะโลมดวงใจ ให้ก้าวต่อไป
หากโลกใบนี้มืดมนแค่ไหน
ค่ำคืนยังมีแสงดาว

ล้านความสับสนวุ่นวาย
เหตุและผลให้เรียนรู้
ชั่วดีแค่ไหนเฝ้าดู
กฎแห่งกรรมสอนใจ
มีสวรรค์ เฝ้ารอ
ไฟนรก แผดเผา
แล้วใครจะเลือกให้เรา
ใจเรานั้นต้องเลือกเอง

บอกกับฟ้า
หนึ่งคนนี้จะใช้ชีวิตให้มีความหมาย
โปรดยังเมตตา ให้ดาวพร่างพราย
ส่องนำทางชีวิต
เมื่อยามทุกข์ทนเดียวดาย
ให้มีความหมาย
หากหนึ่งชีวิตมืดมนแค่ไหน
ค่ำคืน ยังมีความฝัน

ชีวิตมืดหม่น
ให้ทุกค่ำคืน มีความฝัน
ยังมีฝัน

บอกกับฟ้า
หนึ่งคนนี้จะใช้ชีวิตให้มีความหมาย
โปรดยังเมตตาให้ดาวพร่างพราย
ส่องนำทางชีวิต
เมื่อยามสิ้นลมหายใจ
หนทางต่อไปในจักรวาลมืดมน
เพียงขอแค่ฝัน ถ้าฉันไม่อาจหลุดพ้น

ทุกคืนในคุกสีคราม
เพียงความฝันก็สุขใจ