เพลง : มัสยาหลงเหยื่อ
ศิลปิน : บุษยา รังสี

แสนสงสารหมู่มัสยา
ที่พากันหลงเหยื่อ
ถูกพรานเบ็ดเบื่อ
อ่อยเหยื่อหย่อนทิ้งลงมา
เพียงพรานต้องการ
นงคราญหมู่มัสยา
หย่อนเบ็ดเหยื่อเงินตรา
ล่อหลงพากันหลงลืมตน.
แสนสงสารสุดทางจะหนุน
ดรุณที่ยังอ่อน
ถูกพรานเกี่ยวหย่อน
จากคอนไปแล้วเสียคน
ปลากินเหยื่อดี
จึงมีพรานทุกแห่งหน
หย่อนเบ็ดลงสายชล
ตกเสียจนปลาหมดลำคลอง.
หมู่มัสยานารีนี้เอย
เปรียบเปรยเหมือนปลา
เป็นเหยื่อกามาต้องพาหม่นหมอง
หลงเหยื่อเงินตราน้ำตาตกนอง
มักครองอกตรม ระทมใจเจือ
เพราะเหยื่อของพราน.
แสนสงสารแต่ยังไม่สาย
จะกลายเป็นปลาปล่อย
เก็บใจหนักหน่อย
อย่าปล่อยใจหลงซมซาน
จงมองให้ดีใครมีเหลี่ยมมาอ่อนหวาน
ก็จงดูนานนาน
ถ้าแม้พรานจงหักเบ็ดพลัน.

หมู่มัสยานารีนี้เอย
เปรียบเปรยเหมือนปลา
เป็นเหยื่อกามาต้องพาหม่นหมอง
หลงเหยื่อเงินตราน้ำตาตกนอง
มักครองอกตรม ระทมใจเจือ
เพราะเหยื่อของพราน.
แสนสงสารแต่ยังไม่สาย
จะกลายเป็นปลาปล่อย
เก็บใจหนักหน่อย
อย่าปล่อยใจหลงซมซาน
จงมองให้ดีใครมีเหลี่ยมมาอ่อนหวาน
ก็จงดูนานนาน
ถ้าแม้พรานจงหักเบ็ดพลัน.