เพลง : ล่า
ศิลปิน : ปราโมทย์ ปาทาน

ผู้คน ต่างบอกกับฉัน ก็บอก ว่ามันนานแล้ว
ที่เธอ ได้จากลาฉัน ควรจะรับมัน รับความเป็นจริงสักที
เพราะมันผ่าน มาเนิ่นนานจนป่านนี้ กี่คนที่เขาคอยเตือน

มันอาจจะดูนานแล้ว และใคร ใคร ก็บอกอย่างนั้น
อยากปล่อยวาง จากเธอสักครั้ง รอให้ภาพเธอ ลบเลือนหายไปสักที
ฉันเฝ้ารอจนวันนี้ แต่วันเวลา รักษาไม่เคยจะหาย

* ไม่นานพอให้ลืมเสียที
ไม่เคยรู้สึกเลยว่านาน
จำทุกเสี้ยวนาที
และเหมือนว่าเธอเพิ่งไปเมื่อวาน
ไม่เคยนานจนพอให้ลืม
ไม่เคยรู้สึกเลยว่าจางหาย
ความเจ็บในใจ ยังคงเหมือน เหมือน เพิ่งเกิดเมื่อวาน

ก็ผ่านมา ขนาดนี้ น่าจะดีกว่าในวันนั้น
แต่ยังเป็นอยู่ในทุกครั้ง ตอนที่หายใจ ฉันยังต้องทรมาน
แม้จะนาน ขนาดไหน แต่วันเวลา ช่วยเหลืออะไรได้ไหม

( ซ้ำ * )

(ไม่นานพอให้ลืมเสียที
ไม่เคยรู้สึกเลยว่านาน
จำทุกเสี้ยวนาที
และเหมือนว่าเธอเพิ่งไปเมื่อวาน)
ไม่เคยนานจนพอให้ลืม
ไม่เคยรู้สึกเลยว่าจางหาย
เจ็บในใจ ยังคงเหมือน เหมือน เพิ่งเกิดเมื่อวาน