เพลง : เวลากับคนสองคน
ศิลปิน : ปราโมทย์ วิเลปะนะ
อัลบั้ม : Gift

ดอกไม้ที่เธอได้รับ กับข้อความที่ได้เห็น กับยิ้มของเธอแบบนั้น มันปั่นป่วนในใจ
จากทุกทุกคำว่ารัก จากทุกคำที่ส่งถึง ฉันทุกข์เมื่อเธอแอบซึ้ง ได้แต่เก็บข้างใน

คง อาจจะดี ถ้ามันเป็นคำที่ฉันนั้นบอกเอง ออกจากใจอย่างที่ฉันคิดไว้

แต่มันเป็นเพียงความรักที่ฝากมา
มันเป็นเพียงดอกไม้ที่ใครวานส่งผ่านทางฉัน ฝากให้เธอไว้ ไม่ได้มาจากฉันเลยสักนิด
มันเป็นเพียงความรักที่ฝากมา
เพียงเป็นความคิดถึงที่ใครเขาอยากให้เธอรู้ ฝากให้เธอรับ ฉันก็แค่เพียงคนที่ส่งมา

ดอกไม้ที่เธอไม่เห็น และรักที่เธอไม่รู้ ลึกซึ้งมานานแค่ไหน ก็ไม่เคยจะบอกไป
เพื่อนคนนึงอย่างฉัน ก็รู้เป็นได้แค่ไหน ถึงช้ำจะทำต่อไป สิ่งที่ใครไหว้วาน

ดี อาจจะดี ถ้ามันเป็นคำที่ฉันได้บอกเอง ออกจากใจกับเธอแค่สักครั้ง

( ซ้ำ * )

อึดอัดจิตใจแค่ไหนไม่เคยคงไม่รู้ ทุกนาที อย่างที่มันเป็น อยู่ตรงนี้

อยากให้เป็นคำที่ฉันได้บอกเอง ออกจากใจอย่างที่ฉันคิดไว้

( ซ้ำ ** )