เพลง : เลี้ยงต้อย
ศิลปิน : ป๋อง ณ ปะเหลียน

.ฉันคนป่าดอย เดินตามรอยไถ
เพื่อนก็คือวัวควาย
ไม่มีความใฝ่ฝันไม่อยากเป็นอะไร
ชีวิตคนบ้านนา
เคยมีเธอร่วมเรียง
เถียงนาแต่ก่อน
ปั้นก้อนข้าวเหนียว จิ้มปลาร้า
คนเรียนสูงเขามองว่าไร้ค่า
ฉันมองว่าพอเพียง
.จวบจนวันนี้ ที่เจ้าจากไป
ไปเรียนวิทยาลัย
เจ้าอยากเรียนสูง
มีความฝันใฝ่
อยู่บ้านเรามันทุกข์ทน
.วันเวลาผ่านไปเหมือนโกหก
เจ้ากลายเป็นชั้นปัญญาชน
ก้อนข้าวเหนียว
เคยเหนี่ยวนำเราสองคน
มาวันนี้มันเหนียวติดมือ
ไปเป็นกิ๊กคนกรุง
ให้เขาเอาเงินซื้อ
ไก่อยู่ในกำมือ โอ้เจ้าแม่ไก่ฟ้า
ปริญญา ก็ไม่ทันได้สักใบ
เจ้า กลับมีลูกน้อย
พ่ออยู่ไหน ที่เคยมารับบ่อยๆ
ตามหาทั่วไม่เจอ
อันเมืองหลวงที่เขาว่าศิวิไลซ์
เจ้าคงหาไม่เจอ
กลับมาพัก หัวใจที่บ้านเราเถอะ
คนบ้านนายังคอย

.เจ้าหอบลูกน้อย กลับมาเถิดนะ
พ่อไม่มีอย่าเกรง
เด็กน้อยคนเดียว พี่จะเลี้ยงเอง
ให้มัน วิ่งตามท้องนา
อยู่เมืองกรุงเหนื่อยใจ ก็คืนเถิด
กลับมาซบ ตรงไหล่ข้า
คนเรียนน้อย แต่รู้ไหมว่า
รักข้ามีพอเพียง
ไปเป็นกิ๊กคนกรุง
ให้เขาเอาเงินซื้อ
ไก่อยู่ในกำมือ โอ้เจ้าแม่ไก่ฟ้า
ปริญญา ก็ไม่ทันได้สักใบ
เจ้า กลับมีลูกน้อย
พ่ออยู่ไหน ที่เคยมารับบ่อยๆ
ตามหาทั่วไม่เจอ
อันเมืองหลวงที่เขาว่าศิวิไลซ์
เจ้าคงหาไม่เจอ
กลับมาพัก หัวใจที่บ้านเราเถอะ
คนบ้านนายังคอย.
.จะปล่อยไอ้ทุยมันไปหากินเอง
เพื่อร้องเพลงกล่อมเธอ
จะปล่อยไอ้ทุยมันไปหากินหญ้า
จะซับน้ำตาให้เธอ
ปล่อยไอ้ทุยมันไปหากินเอง
เพื่อร้องเพลงกล่อมเธอ