เพลง : มุ่นอุ้ยปุ้ยบันเทิงศิลป์
ศิลปิน : ปอยฝ้าย มาลัยพร

ล่ะลมวอยวอย
เป็นฝอยพริ้ว
เหลียวเห็นทิวลมพริ้วผ่าน
เห็นเนินเขาลดหลั่น
ดั่งสวรรค์น้ำหมอกย้อย
พี่คอยน้องว่าต่าวมา
เบิ่งฝอยลมแล้วแทบบ้า
เบิ่งฝอยลมแล้วแทบบ้า
คึดฮอดอุ่นแม่ทูลหัว
หมอกสลัว
สายลมพัดแฮงคนิง
แต่นำน้อง

สายลมพัดภูฝอยลม
คล้ายลมรักจากปากสาว
ท่ามกลางทะเลหุบเขา
เรียงรายซ้อนกลายเป็นคลื่น
สูงเสียดฟ้า
ยามแลคนแพ้กล้ำกลืน
หลบมุมนั่งถอนสะอื้น
อดสูที่ภูฝอยลม
ทะเลหมอกดอกไม้บาน
ดุจสวรรค์ของเมืองอุดร
ไม้ป่านานาสลอน
หมู่เกสรภมรรื่นรมย์
น้ำตกธารงาม
งามสมคำชื่นชม
ธรรมชาติสุขสม
ภิรมย์สมคำล่ำลือ

โอยน้อนาง
ไปไสน้อง
ให้พี่นอนคอง
คอยเจ้าเทิงจ่ม
ภูฝอยลมที่เคยแล่นลี้
มีน้องคู่ใจ
สวนดอกไม้
ป่าใหญ่นาพันธุ์
บ่อนเฮาสองเคยฮัก
ฮ่วมกันเทิงพุ้น
ทูลหัวเอ้ยทูลหัวเอ้ย
ไปฟังคำไผ
จึงลืมอ้ายไลพี่
หลงผู้ดีมีเงินนั่งเบนซ์
ลืมบ้านบ่มา
ปล่อยอ้ายถ่าเทิงป่าฝอยลม
ปล่อยอ้ายถ่าเทิงป่าฝอยลม
เลยบ่สมความหวัง
ดั่งสัญญาไว้
ย่ำสนธยา
เบิ่งขอบฟ้าที่ภูฝอยลม
สีแดงอมเหลืองน่าชม
ช่างงามสมตะวันยอแสง
คึดพ้อหน้า
เมื่อครั้งสบตาแก้มแดง
รอยรักคล้ายเสี้ยวจันทร์แหว่ง
ยังแสลงหัวใจเหลือเกิน
ดาวเดือนลับลา
จากฟากฟ้ายังมีวันกลับ
แต่เธอไปลับ
ลืมไลเคนที่เป็นเสมือน
สายใยรัก
สีเขียวปนเทาเลือน ๆ
ฝอยลมวันนี้ย้ำเตือน
ว่าหลงลมปาก
ยากจะถอนใจ

โอยน้อนาง
ไปไสอ้ม
กับภูฝอยลม
มาหาอ้ายสาก่อน
หนุ่มอุดร
ยังคอยหม่อมน้อง
คืนบ้านบ่เซา
คองถ่าเจ้ากลับต่าวคืนมา
พี่แนมหานำทาง
ย่างวนจนเพ้อ
คอยจนเก้อคอยจนเก้อ
จนอ้ายละเมอ
ไปไหลเพ้อแฟนเพิน
เห็นผู้สาว
ย่างมาเป็นกลุ่มก้อน
พี่หลงฮ้องใส่นาง
นั่งถ่าน้องนั่งถ่าน้อง
ถ่าน้องจนจ่อยคอยหา
กลับมาสาเด้อสาว
บ่าวอุดรยังคอยเจ้า
บ่าวอุดรยังคอยน้อง