เพลง : เสียทองเท่าหัว
ศิลปิน : ปาน ธนพร แวกประยูร
อัลบั้ม : ปานซีรี่ส์ ผู้หญิงต้องร้าย

ยามใดที่ฉันมอง วงหน้าเธอ
สิ่งที่เห็น
คือความอ่อนโยนจากสายตา
ไม่อาจอธิบาย ออกมา
ล้านคำพูดสรรหา
ก็คงไม่ถึงความจริงที่รู้สึก
ยามใดที่แขนเธอโอบกอดฉัน
ความปวดร้าว
ก็พลันมลายหายไป
มันเป็นความงดงาม
จากข้างใน
ที่สัมผัสได้ด้วยใจ
ส่งผ่านความรัก
ล่องลอยอยู่รอบเรา
คั่นกลางฉันและเธอ
คือความสวยงามพิสุทธิ์
อยู่ในวันเวลา
อยู่ระหว่างรักแท้
อยู่รอบรอบหัวใจ
อยู่ในรอยยิ้มและน้ำตา
เธอคือ ความงดงาม
ของชีวิตคนคนหนึ่ง
ที่ส่องประกายแวววาว
ทุกคราวที่เราหันมามองกัน
เหมือนแสงระยิบ
กระพริบนำทางหัวใจ
เธอคือ ความงดงาม
ของชีวิตคนคนหนึ่ง
เมื่อใดที่ฉันล้มลง
ไร้คนเหลียวแล
ก็มีแต่มืองดงาม
มือนี้มาฉุดดึงไว้
มันเป็นความงดงาม
ระหว่างเรา
แค่เพียงรู้ว่ามีอีกคน
ยังเข้าใจ
ข้างนอกจะหนาวเหน็บ
สักเท่าไร
แต่รักยังอุ่นอยู่ข้างใน
สุขใจที่รู้ ว่ามีคนที่เฝ้ารอ

เธอคือ ความงดงาม
ของชีวิตคนคนหนึ่ง
ที่ส่องประกายแวววาว
ทุกคราวที่เราหันมามองกัน
เหมือนแสงระยิบ
กระพริบนำทางหัวใจ
เธอคือ ความงดงาม
ของชีวิตคนคนหนึ่ง
เมื่อใดที่ฉันล้มลง
ไร้คนเหลียวแล
ก็มีแต่มืองดงาม
มือนี้มาฉุดดึงไว้
เมื่อใดที่ใครสักคน
หมางเมินรักไป
ก็มีแต่ความงดงามของเรา
มาฉุด ดึงไว้