เพลง : ใต้สะพานพุทธ
ศิลปิน : ผ่องศรี วรนุช

เศร้าโศกวิโยคดวงใจ
น้ำตาคราวกลั้นไม่ไหว
จำปล่อยให้หลั่งออกมา
น้องไม่อาลัย
น้องไม่ห่วงชีวา
มิยอมให้ใครเยาะว่า
ชั่วหนักหนา
ก้องแผ่นดิน
บางกอกมัน
หลอกมันลวง
ลิ้นชายตระหวัด
เจ็บทรวง
ของที่หวง
หลอกไปกิน
เพราะมาเมืองกรุง
ทิ้งทุ่งจากโบยบิน
เท้าเหยียบไม่ถึงแผ่นดิน
เดือนเดียวก็สิ้นชีวา
หวังเป็นคุณนาย
ใหญ่โตมีรถคันงาม
นั่งโชว์
ให้โก้ดูสวยสง่า
แต่น้องร้าวราน
ถึงโดดสะพาน
พุทธยอดฟ้า
เพราะว่าหลงเล่ห์มารยา
ถึงทิ้งบ้านมา
หาที่วอดวาย
พิโธ่ข้าโง่ปัญญา
ถึงมาเป็นเหยื่อกามา
จนต้องมาฆ่าตัวตาย
ไร้รอยความงาม
ซ้ำยังสิ้นความหมาย
น้องจึงหอบหิ้วร่างกาย
มาตายใต้สะพานพุทธ
พิโธ่ข้าโง่ปัญญา
ถึงมาเป็นเหยื่อกามา
จนต้องมาฆ่าตัวตาย
ไร้รอยความงาม
ซ้ำยังสิ้นความหมาย
น้องจึงหอบหิ้วร่างกาย
มาตายใต้สะพานพุทธ