เพลง : ดาวจำลอง
ศิลปิน : ไพรวัลย์ ลูกเพชร

ไม่นึกเลยหนอ
ว่าพอฉันสร้างเธอนั้นมาเป็นดาว
ไม่นึกเลยหนอว่าสาว
อย่างเธอบ้านอยู่ป่าดง
จะมารุ่งแสง
เด่นสกาวเป็นดาวสูงส่ง
ทิ้งแดนทุ่งนาป่าดง
มาส่งเสียงอยู่ในหมู่ดารา
ไม่นึกสักนิด
ว่าเธอจะมีพิษเหมือนดังงู
กัดแล้วฉันจึงได้รู้
เสียแรงฉันอุ้มชูมา
เห็นหน้าซื่อๆ
อ่อนหวานเหลือพรรณา
พอเธอได้เป็นดารา
สูงค่าเลิศลอยหนอยกลับผยอง
นึกว่าเด่นแล้ว
หรือดาวเจ้าเอยเจ้าถึงลืมตัว
ไม่ช้าหรอกแสงคงมัว
ตกลงจากฟ้าไร้สิ้นคนมอง
เพราะดาวอย่างเจ้า
ที่แท้คือดาวจำลอง
เด่นเพียงไม่นานคงหมอง
สิ้นแสงเรืองรองจากฟ้าราตรี
ดาวเอ๋ยดาวน้อย
ก่อนเจ้าจะลอยมีแสงรุ่งมา
เจ้าคิดบ้างไหมดาวจ๋า
ว่าใครเขาเฝ้าปรานี
อุตส่าห์ถนอม
ให้สุกใสในฟ้าราตรี
นึกว่าจะเป็นดาวดี
ที่แท้ก็คือแม่ดาวจำลอง.