เพลง : ห่วงน้อง
ศิลปิน : ไพศาล ปัญโญ

นวลน้องนางบ้านเฮา
หนีภูมิลำเนา
บ้านเกิดตัวเอง
ไปหื้อเปิ้นข่มเหง
ซ้ำยังเพ่งเล็ง
โดนหลอกโดนหลอก
เจอกำ เขาป้อยอ
ทิ้งแม่ทิ้งป้อไปอยู่บางกอก
เมืองกรุง นั้นวุ่นวาย
น่ากลัวจะตาย
ถึงซอยถึงตรอก
เจอคน ตี้เขามั่งมี
อยู่บ้านเศรษฐี
จดหมายเอิ้นบอก
เจอคนที่กลิ้งกลอก
หลอกน้องกินฟรี
หนีกลับมาไวๆ

โอ้ ป้อจายเมืองเหนือ
เป็นห่วงจริงเหลือ
สาวไปอยู่ไกล
ใจนั้นยังเสียดาย
แม่ญิงมากมาย
ไปอยู่เมืองอื่น
ปิ๊กคืน บ้านเฮา
แม้นว่าสาวเจ้านั้นบ่ราบรื่น
ไปเมินเสียหนักหนา
ลุงป้าน้าอา
ยังคอยขวัญยืน
เดือนปีล่วงเลยผ่านไป
กึ้ดหาอีนาย บ่วายขมขื่น
ยามใด ที่เจ้าสุดฝืน
ก็ปิ๊กกลับคืนบ้านเฮาล้านนา

ลืมแล้วเจ้ากาจันกอง
หรือว่านวลน้อง
ต๊องป่องแล้วหนา
ลืมหรือยังสัญญา
ที่ตูบมุงคาคันนาดินดำ
ลืมควาย แม่หว่อง
น้องลืมควายด้อง
ควายเผือกควายดำ
ลืมเกียว ที่เกี่ยวรวง
โอ้แม่พุ่มพวงนั้นเคยยุกำ
ยามแลงค่ำลงเมื่อใด
กึ๊ดหาอีนายปวดใจระกำ
ยามใดฟ้าฝนตกพรำ
บ่ป๊ะคนงาม
อยู่ไหนแล้วเนื้อทอง
ลืม น้องลืมเกาะหา
กุ้งหอยปูปลาที่เกยใส่ข้อง
ลืมแกงผักขมดอง
ที่อ้ายกับน้องว่ารำว่ารำ
ยังจำและขึ้นหู
ตี้น้องเคยนุ่ง
สีลายดอกดำ
ไปเพลินอยู่กรุง
คงใส่ส้นสูงและชุดงามๆ
รอคอยน้องคืนกลับมา
อึ่งน้อยเขียดนา
ถามหาพึมพำ
วัวควายหน้าตาหมองคล้ำ
บ่หันคนงามปิ๊กคืนบ้านเฮา