เพลง : นักเดินทาง
ศิลปิน : พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

ตราบวันนี้เราเป็นนักเดินทาง
เกาะเกี่ยวเอาความอ้างว้าง
ท่ามกลางม่านหมอกมัวหมอง
มักได้ใคร่ดี
พบพานกับสีแสงทอง
เมื่อตะวันเยี่ยมส่อง
หนทางยังเหยียดยาวไกล.

เหลียวมองรอบกายพะว้าพะวัง
ผูกถ่วงอยู่กับความหลัง
ชิงชังมิอาจผลักไส
ผิดถูกชั่วดี
เขาตีราคาค่าไว้
ชื่นชมเถิดความยิ่งใหญ่
นบไหว้ชื่อเสียงเงินทอง

นักเดินทาง
ไม่มีสิ่งใดให้เห็น
นอกเหนือจากความขื่นเข็ญ
เห็นเพื่อนร่วมทางเที่ยวท่อง
ไม่มีผู้ใด จะใส่ใจเหลียวมอง
ซุกเซไร้ทรัพย์ครอบครอง
มวลญาติพี่น้องหลีกหนี.
ตราบวันนี้เราเป็นนักเดินทาง
น้ำในหน่วงเหนี่ยวกีดขวาง
หลงทางซ่อนซุกทุกที่
อดทนแล้วหนา
หวังฟ้าเบื้องบนปราณี
ตราบลมหายใจยังมี
คงทนจนถึงปลายทาง
นักเดินทาง
ไม่มีสิ่งใดให้เห็น
นอกเหนือจากความขื่นเข็ญ
เห็นเพื่อนร่วมทางเที่ยวท่อง
ไม่มีผู้ใด จะใส่ใจเหลียวมอง
ซุกเซไร้ทรัพย์ครอบครอง
มวลญาติพี่น้องหลีกหนี.
ตราบวันนี้เราเป็นนักเดินทาง
น้ำในหน่วงเหนี่ยวกีดขวาง
หลงทางซ่อนซุกทุกที่
อดทนแล้วหนา
หวังฟ้าเบื้องบนปราณี
ตราบลมหายใจยังมี
คงทนจนถึงปลายทาง
อดทนแล้วหนา
หวังฟ้าเบื้องบนปราณี
ตราบลมหายใจยังมี
คงทนจนถึงปลายทาง