เพลง : หยดน้ำ
ศิลปิน : พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

น้ำ เพียงหยดเดียวจาก
รากไม้กลั่น มาสะสมจนกลาย
เป็นห้วยหลั่งริน
.ลับ รินรายล้นหลาก
สองฟากฝั่ง เป็นแม่น้ำลำธาร
สราญชุ่มเย็น

น้ำ เพียงหยดเดียวจาก
ความลำเค็ญ
เป็นเหงื่อรินหลั่งล้น
จนเป็นทุ่งทอง.
มอง ดูสวยสุดตา
พาฝัน ว่าบ้านเรานั้น
คือสรรค์บนพื้นดิน

รุ่ง อรุณเยี่ยมเยือน
เพื่อนพื้นถิ่น
ลงหว่านไถปักดำ
กล้าทำแตกกอ.
ร้อง เรียงรายลงแขก
แรกรักก่อ
รอเมฆฝนพร่างพรม
รับลมลู่รวง.
น้ำ เพียงหยดเดียวจาก
ใจฟ้าร่วง
รวงรอรับเริงรื่น
ค่ำคืนเฝ้าคอย.
ลอย ลารวงร่วงมาแต่ฝัน
ร่างรวงคืนนั้น
เหือดน้ำหวานโลมเรียงดิน

ลม แรงตีนวดฝัด
ผลัดหนี้สิน
มาจำพรากตักตวง
อุ้มรวงข้าวเรา.
น้ำ เพียงหยดเดียวจาก
ความโง่เขลา
เป็นเหงื่อรินแหลกราญ
ซึมซ่านทุ่งทอง.
มอง ดูเศร้าสุดตาพาหมอง
ว่าตัวเราต้อง
อยู่นรกบนรอยไถ

ขอ มีน้ำเพียงหยด
ราดรดใจ
ใจของรวงที่ร้าว
รวงข้าวพลัดเคียว
ขอ มีน้ำเพียงหยด
ราดรดใจ
ใจของรวงที่ร้าว
รวงข้าวพลัดเคียว
ขอ มีน้ำเพียงหยด
ราดรดใจ
ใจของรวงที่ร้าว
รวงข้าวพลัดเคียว
ขอ มีน้ำเพียงหยด
ราดรดใจ
ใจของรวงที่ร้าว
รวงข้าวพลัดเคียว