เพลง : ไม่อยากให้โลกนี้มีความคิดถึง
ศิลปิน : ข้าวโพด ณัฐฐา อินต๊ะซาว
อัลบั้ม : Frontage Luggage

ไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร ที่ยังทำตัวเหมือนเดิม

ยังเฝ้ายังคอยมองหาว่าเธอจะกลับมา

ก็เหมือนไม่รู้วันเวลา ไม่เคยจะยอมรับความเป็นจริง

ยังเผลอโทรไปแต่พอรู้ตัวก็กดวาง



ยังคงย้ำคิดย้ำทำเรื่องวันเก่าเก่า

หยิบรูปเธอขึ้นมาดูสิ่งเดียวที่ยังอยู่

รูปคู่ที่เราเคยถ่ายด้วยกัน



อยากให้โลกนี้นั้น ไม่มีความคิดถึงเหลืออยู่

ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งช่างทรมาน อยากจะลืมก็ทำไม่ได้

ความคิดถึงมันช่างโหด ความคิดถึงนั้นฆ่าคนได้

ให้ต้องอยู่อย่างตายทั้งเป็น



ป่านนี้เธอนั้นเป็นยังไง คงมีสักคนเฝ้าคอยเอาใจ

ก็เหมือนมีฉันฝ่ายเดียวที่คิดถึงแต่เธอ

ก็รู้ทั้งรู้ต้องทำไง ให้ใจมันลืมลบภาพเธอไป

กี่ครั้งก็ยังลืมตัวเรียกหาเพียงแต่เธอ



ยังคงย้ำคิดย้ำทำเรื่องวันเก่าเก่า

หยิบรูปเธอขึ้นมาดูสิ่งเดียวที่ยังอยู่

รูปคู่ที่เราเคยถ่ายด้วยกัน



อยากให้โลกนี้นั้น ไม่มีความคิดถึงเหลืออยู่

ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งช่างทรมาน อยากจะลืมก็ทำไม่ได้

ความคิดถึงมันช่างโหด ความคิดถึงนั้นฆ่าคนได้

ให้ต้องอยู่อย่างตาย



ทั้งที่ฉันยังหายใจ ยังไม่รู้ต้องทำไง

อยากลืมเธอไปให้เป็นเหมือนคนไม่รู้จัก

มันคงง่ายดายกว่าที่ต้องตื่น ด้วยรอยน้ำตาแบบนี้

อยากกลับไปในเวลาแต่ก่อนที่ไม่มีเธอ

ไม่ต้องพบไม่ต้องเจอไม่ต้องรัก



อยากให้โลกนี้นั้น ไม่มีความคิดถึงเหลืออยู่

ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งช่างทรมาน อยากจะลืมก็ทำไม่ได้

ความคิดถึงมันช่างโหด ความคิดถึงนั้นฆ่าคนได้

ให้อยู่อย่างตายทั้งเป็น



อยากให้โลกนี้นั้น ไม่มีความคิดถึงเหลืออยู่

ยิ่งคิดถึงก็ยิ่งช่างทรมาน อยากจะลืมก็ทำไม่ได้

ความคิดถึงมันช่างโหด ความคิดถึงนั้นฆ่าคนได้

ให้อยู่อย่างตายทั้งเป็น อยู่อย่างตายทั้งเป็น

อยากลืมเธอไปแต่ทำไม่ได้ อยู่อย่างตายทั้งทั้งที่ฉันยังหายใจ