เพลง : ปฏิวัติซะที
ศิลปิน : พิทักษ์

เฮ้อ นี่แหละชีวิต
ใครลิขิตให้ฉันต้องเป็นอย่างนี้
มีเมีย ใครว่ามันดี
[อ่ะ มีเมียมันก็ต้องดี]
สุดเซ็งทั้งปีเขาหาว่าเราเกลียมัว
จะตบ จะตีก็ไม่ไหว
คำว่าผู้ชายนั้นมันมาดันค้ำคอ
วันๆก็เลยต้องปั้นหน้าป้อ
[วันๆก็เลยต้องปั้นหน้าหล่อ]
ให้เพื่อนหัวร่อ เยาะเย้ยไปวันๆ
งานบ้านไอ้เราไม่เคยหนีพ้น
แถมเธอยังบ่นคอยชี้นิ้วเรื่อยไป
นี่น่ะหรือประชาธิปไตย
[แย่แล้วที่เราต้องเสียมันไป]
แล้วจะทำไงพี่เอยน้องเอย
เงินเดือนนั้นฉันไม่เคยได้ใช้
พอหายไปไอ้เธอก็เขี้ยวลากดิน
กลอุบายฉันใช้มาจนสิ้น
[เป็นยังไงล่ะพ่อเสือเขี้ยวบิ่น]
ไม่เคยได้กินเธอเลยสักนิดเดียว
จะหาใหม่เราคงจะทำไม่ไหว
เธอขู่เอาไว้
ว่ามึงต้องตายลูกเดียว
ใครจะกล้าหาคนมาเอี่ยว
[กลัวทำไมลูกผู้ชายเพียวๆ]
ก็เพราะว่าไอ้ลูกเดียว
ทำให้เราจนใจ
ไม่ได้กลัวหรอกเมียเพื่อนเอ๋ย
ไม่เลยไอ้เรานั้นแค่เกรงใจ
[ปฏิวัติซะทีเป็นไง]
ไม่ได้ผลแล้วจะทำอย่างไร
[ก็บอกก่อนแล้วไง
ว่าตัวใครตัวมัน]
.เงินเดือนนั้นฉันไม่เคยได้ใช้
พอหายไปไอ้เธอก็เขี้ยวลากดิน
กลอุบายฉันใช้มาจนสิ้น
[เป็นยังไงล่ะพ่อเสือเขี้ยวบิ่น]
ไม่เคยได้กินเธอเลยสักนิดเดียว
จะหาใหม่เราคงจะทำไม่ไหว
เธอขู่เอาไว้
ว่ามึงต้องตายลูกเดียว
ใครจะกล้าหาคนมาเอี่ยว
[กลัวทำไมลูกผู้ชายเพียวๆ]
ก็เพราะว่าไอ้ลูกเดียว
ทำให้เราจนใจ
ไม่ได้กลัวหรอกเมียเพื่อนเอ๋ย
ไม่เลยไอ้เรานั้นแค่เกรงใจ
[ปฏิวัติซะทีเป็นไง]
ไม่ได้ผลแล้วจะทำอย่างไร
[ก็บอกก่อนแล้วไง
ว่าตัวใครตัวมัน]
มุ้งใครมุ้งมัน
ผมไม่เกี่ยวกับใครนะครับ
เฮ่อๆๆ