เพลง : กะเทยหน้าฮ้าน
ศิลปิน : แมน มณีวรรณ

เสียงกลองรัวดังโป้ง ๆ
ผ่านออกดอกลำโพงตำหัวใจจนซายฮ้อน
น้ำอยู่โอ่งมังกรกะยังกลายเป็นคลื่น
สิยืนนิ่งอยู่จังใด๋ กะเทยเพิ่นจองไว้ยึดหน้าเดิ่นดอกเวทีซุม
ชะนีต้องหลบไป ย้อนมาหลายเป็นตาย่าน
หมอลำคณะน้อยใหญ่
แฟนคลับมากมายล้วนเพื่อนสาวทั้งนั้น
สร้างความบันเทิงความฮาความมัน
เด้งอยู่หน้าฮ้าน เบิดคืนซอดแจ้ง
เมายาสตรีเบนโล กินแล้วนมโตออกศิลป์แสดง
เร่งรับกับจังหวะกลอง ขี้ฝุ่นไงง่อง หล่อนก็ไม่หมดแรง
วัยรุ่นขาใหญ่ยังบ่กล้าออกแสง
แอบแทะเม็ดแตงอยู่ที่หลังลำโพง
หย่างหล่าย หล่าย หล่าย หล่าย
กรีดกรายเจิดเซิน เดิ่นหน้าเวทีแห่งนี้
หล่อนยึดแล้วแน่นอน ยายฟาดค้อน ฟาดค้อน
ใส่เทิงขำกูสิเบิ่งหมอลำ ห่าตำกะเทยเอ้ย
แดนเซอร์หมอลำ ก็ยังถูกด่า
เต้นผิดจังหวะ เพราะว่ามัวดูกะเทย
นางเอยหมอลำยังต้องวีน
เพราะถูกแย่งซีน จากกะเทยตามเคย
อพปร.ก็ยืนเฉย ๆ ไม่กล้าชักกระบองเลย
ในยุคกะเทยครองเมือง
ลมพัดตึ้ง พัดตึ้ง แฮงดึงมือกันออกหยาว
ลมพัดตึ้งแฮงมือดึงกันออกหยาว
ทั้งใหญ่ทั้งยาว สาวผัวเผลอหมู่นั้น สห.ก็กั้นบ่ไหว
ปานแมงเม่าบินเข้าตอมไฟ
ขนาดเพลงเอาหยังเฮ็ดใจ ถึงจะช้าแค่ไหนยังเด้งได้คือกัน
หย้อนเห็นกะเทยบ่ปาก สิคิดตีจากยามใด๋กะได้
ไกลหรือใกล้ หรือใกล้งานใด๋บ่มีหวั่น
ใกล้งานใด๋บ่มีหวั่น กะเทยยึดหน้าฮ้าน หน้าฮ้านเบิดแล้ว
อีหลีผู้บ่าวแลนลี้หนีไปอยู่หลังลำโพง
หมาบักดำยืนงง เบิ่งกะเทยอยู่จนแจ้ง