เพลง : ความรักเหมือนควันบุหรี่
ศิลปิน : แมน มณีวรรณ

[เกริ่น]
บุหรี่ พ่นออกแล้ว
ลมถั่งกะเลยหาย
เสียดายเด้ความรัก
อยากสูดเอาคืนได้
หายไปเลือนไปจ้อย
ไปวอยๆ บ่ได้กลิ่น
เปรียบคือความรักสิ้น
บ่คืนโค้งดอกอวยหลัง
นั่งสูบแล้วสูบเล่า
ยามวนเก่าเกือบจำมือ
สังมาคือความรัก
เปรียบใส่ยาหนอ มวน นั้น
เมื่อเจอ ปัญหา
หมดปัญญานั่งอุราหวั่นไหว
พยุงหัวใจ
อันที่โทรมเหลือที่
หมดหวัง นั่งดูบุหรี่
เหมือนคนไม่มี
ดวงกะจิตกะใจ.
แทบลืมหายใจ หนอคนยาก
คนตีจาก
คงไม่รู้ช้ำแค่ไหน
สิ่งผมรัก
แย่งของผมไปทำไม
สงสารใจ เถิดหนอทรมาน
ควันบุหรี่ลอยเลือน
เหมือนความรัก คิดไว้นัก
เมื่อเราจุดไฟเผาผลาญ
ควันไฟรัก ร้อนอยู่ก็ไม่นาน
รักหวานๆ
ต้องมาขมเพราะลมลวง
มาถึงช่วงถึงความปราชัย
ได้คิดพ้อความเก่า
มาถึงช่วงถึงความปราชัย
ได้คิดพ้อความเก่า
คิดหลายเทื่อบ่เว้า
จำมั่นใส่ใจ ความคิดไว้
สูบบุหรี่เป็นนิจ
ติดนิสัยมานาน
คิดสิเซาหลายครั้ง
มันผิดหวังเสียผู้หญิงคนนี้
เคยสูบยาดีๆ
กะสิเปิดสิหน่าย
ความรักหายจากแล้ว
ยากะต้องปล่อยไล
ตั้งใจสุดท้ายแต่สิ่งที่หมาย
ก็ยังมาไกลห่าง
คิดไปปวดหัวใจไม่สร่าง
ยังมาแยกทาง
นับประสาอะไร
ควันบุหรี่เป็นพิษ
ยาเสพติดร้ายเพียงไหน
ยาเป็นมารผลาญหัวใจ
เจ้าจงไปพร้อมรักลา
ก้นบุหรี่มวนสุดท้าย
พอทิ้งไปตัดปัญหา
แฟนเลิกเราๆเลิกยา
เมื่อแฟนลาเหมือนควันจาง
คือคนมันเหลือเพียงร่าง
คือคนมันเหลือเพียงร่าง
ใจเลือนลาง
คิดพ้อความหม่น
บุหรี่เหมิดมวน
เหลือก้นนิดน้อย
ใจข้อยแฮงพะวง
นั่งซงลงน้อคนผิดหวัง
เหลือความหลังเตือนใจเอาไว้
มาคือควันไฟที่จางแล้ว