เพลง : รอเธอที่นวนคร
ศิลปิน : มนต์แคน แก่นคูน

ลาถิ่นคนจร
นวนคร ที่เคยเคียงใจ
อดีตสาวโรงงานแฟนอ้าย
ได้งานใหม่แล้วไปลับลา
ลืมใครบางคน
ที่ยามน้องจนเคยมีราคา
ได้งานออฟฟิศติดตรา
เจ้าลืมสัญญาที่หน้าโรงงาน
ได้นั่งหน้าคอมสูงค่า
เจ้าลืมสัญญาที่ นวนคร
คนมากแต่ทางเดินน้อย
ขึ้นสะพานลอยก็ยังเข้าคิวรอ
คือศูนย์รวมคน ตจว.
เป็นจุดนัดพ้อของคนแรมรอน
เป็นอาณาจักร
ของชาวโรงงาน
มีชื่อเรียกขานว่า นวนคร
สถานีจอดใจคนจร
เป็นฉากละคร
ตอนรักเราเริ่มต้น
เจอะกันบนทางเท้า
วันหนึ่งตอนเช้า
รอขึ้นรถโรงงาน
เศษหางตาเราแอบยิ้มให้กัน
แล้วต่อจากนั้นรักก็มาเวียนวน
เป็นดอกไม้กลางดงเครื่องจักร
เป็นดอกรักแต้มแรงใจคนจน
แต่เสียดายที่ยิ้มได้ บ่ ดน
รักเราสองคน
ก็ต้องจำจากไกล
เจ้าไปได้
งานกลางกรุงตึกใหญ่
เงินเดือนสองหมื่นได้
โอทีพร้อมกะแฮะแสน
ฟ้าวยิ้มแป้น ลาถิ่นคนจร
ลานวนคร
และบั่นทอนฮักเฮาพร้อม
สาวหน้าคอม
ทิ้งบ่าวหน้ามอมซ่อมเครื่อง
แมนชั่นชานเมือง
บ่ รุ่งเรืองคือคอนโดกลางกรุง
นั่งภัตตาคาร
ก็คงสำราญกว่าร้านตำบักหุ่ง
ข่าวว่ามีคนเดินข้างกลางกรุง
คอยหิ้วถุง
พาช็อปปิ้งห้างใหญ่
เลยถิ่มอ้าย
คนถือถุงก๊อบแก๊บส่อย
ย่างเข้าซอยแคบแคบ
เคียงเจ้ามื้อผ่านมา
ซ่างเถาะหล้า
อ้าย บ่ ว่าหรือตำหนิ
ยามโชคดีเชิญเลย
สิ บ่ ขวางทางก้าว
แต่ยามเหงา
หรือเขาเมินหน้า
หรือว่าวาสนาดันเจ้า บ่ ถึงฝั่ง
หรือมีหยังปวดร้าว
ขอวอนเจ้าให้อ่วยมา
งาน บ่ ก้าวหน้า
หรือคนใหม่เขาถอน
กลับ นวนคร
คงจื่อสายรถเมล์ได้ เอย