เพลง : แอ่วเอื้ยงเวียงไพร
ศิลปิน : มนต์สิทธิ์ คำสร้อย

ยามเย็นลมโชย
โบกโบยพัดซัดใบไม้ปลิว
หมู่ไพรพลิ้วปลิวเอนไกว
ดอกไม้ โรยลงดิน
สาว เอย ข้อยเอิ้นเจ้าบ่ได้ยิน
ไยบ่ผินหน้ามา ไยบ่ผินหน้ามา
.ลมพัดป่าดังหวิว วิว
หวิว วิว นั่นลมพัดป่า
ฟ้าหม่นล่ะตะวันเย็นลง.
สาว น้อย เจ้างอยยืนอยู่ก้อนหิน
มีน้ำตก ไหลริน
หอมกลิ่นดอกไม้ในดง
กลับบ้านเถิดหนา
ขวัญตาเจ้าอย่ายืนงง
เจ้า อย่าปลง ค่ำลงเสือจะมา.
จะไป หรือบ่ไป
จะเอาอะไร ก็ถึงจะไปกันละหนา
สาวเจ้า บ่เว้าบ่จา
ก้ม หน้า แล้วบ่นพึมพำ
สาว ทำ ล่ะเป็นบ่นพุมๆ
ว่าขอให้อุ้ม เธอไป
โธ่เอื้อง เวียงไพร
บ่ฮู้ใจ เจ้านี้หนา
ยามเย็นลมโชย
โบกโบยพัดซัดใบไม้ปลิว
หมู่ไพรพลิ้วปลิวเอนไกว
ดอกไม้ โรยลงดิน
สาว เอย ข้อยเอิ้นเจ้าบ่ได้ยิน
ไยบ่ผินหน้ามา ไยบ่ผินหน้ามา
.ลมพัดป่าดังหวิว วิว
หวิว วิว นั่นลมพัดป่า
ฟ้าหม่นล่ะตะวันเย็นลง.
สาว น้อย เจ้างอยยืนอยู่ก้อนหิน
มีน้ำตก ไหลริน
หอมกลิ่นดอกไม้ในดง
กลับบ้านเถิดหนา
ขวัญตาเจ้าอย่ายืนงง
เจ้า อย่าปลง ค่ำลงเสือจะมา.
จะไป หรือบ่ไป
จะเอาอะไร ก็ถึงจะไปกันละหนา
สาวเจ้า บ่เว้าบ่จา
ก้ม หน้า แล้วบ่นพึมพำ
สาว ทำ ล่ะเป็นบ่นพุมๆ
ว่าขอให้อุ้ม เธอไป
โธ่เอื้อง เวียงไพร
บ่ฮู้ใจ เจ้านี้หนา