เพลง : แสนวิโยค
ศิลปิน : มัณฑนา โมรากุล

แสน วิโยคโศกไม่รู้หาย
น่าเสียดาย
รักมากลายจืดจาง
สัญญา ไว้ว่าจะไม่เริดร้าง
กลับเหินห่าง
ต้องอ้างว้างไม่รู้วาย
อ่อนอาลัย
หมดหวังแล้วซิเรา
ต้องโศกเศร้า เฝ้างมงาย
โธ่ใจ หนอใจใยมาหน่าย
เสียดาย
เมื่อแรกมั่นหมายว่าจริง
แสน วิโยคโศกเศร้าอาวรณ์
เฝ้าทุกข์ร้อน
ไม่ได้แนบแอบอิง
รัก ลืมเลือนเคลื่อนคลายทอดทิ้ง
ไม่เห็นจริง ยิ่งคิดไปให้ระทม
ช่างกระไรโธ่หนอน้ำใจ
ตัดเยื่อใย ไม่ชื่นชม
โอ้กรรมหนอกรรมช้ำระทม
หวังชม แต่กลับไม่สมดังปอง
แสน วิโยคโศกเศร้าอาดูร
ถ้าแม้สูญ
สิ้นอาลัยใจหม่นหมอง
เช้าค่ำร่ำแต่น้ำตานอง
ยิ่งคิดตรองในอกกลุ้มดังสุมไฟ
จิตพะวงมุ่งหลงรักจริง
ถูกทอดทิ้ง ยิ่งเศร้าใจ
ไม่เคยนึกเลยเป็นไปได้
น้อยใจ ที่หมดอาลัยอาวรณ์