เพลง : สัปเหร่อ
ศิลปิน : ยอดรัก สลักใจ

คนเรา มีกรรม
เหมือนคำ พุทธภาษิต
ว่า เกิดมา ใช้หนี้ ชีวิต
ลิขิต ไปตาม
บาปกรรมสร้าง มา
เกิดมา เป็นคน
บ้างมี บ้างจน
เป็นธรรมดา
เหมือน เป็น สัญญา
โลกเรา นี้หนา
เปรียบโรง ละคร
เกิดมา ทุกคน
ไม่พ้น ที่เชิง ตะกอน
เหลือ ตัว ล่อนจ้อน
ที่หลับ ที่นอน
เหมือนกัน คือโรง

คนเรา มีกรรม
ต้องทำ กุศล ไว้บ้าง
เพื่อ แบ่งเบา
หนี้บาป ตามล้าง
คิดสร้าง แต่บุญ
เป็นทุนเชื่อม โยง
อย่าหยิบ อย่าฉวย
หาทาง ร่ำรวย
ด้วยการ กินโกง
แม้นตาย เข้าโรง
บาปกรรม เพราะโกง
ติดตาม เรื่อยไป
ถึงเป็น เศรษฐี
มั่งมี เงินทอง เพียงใด
หมดลม แล้วไม่
อาจนำ เงินไป ได้เลย สักคน

เวรกรรม ตามทัน
เห็นกัน ด้วยตา ก็บ่อย
เข้า อยู่ใน คุกไม่ ใช่น้อย
ไม่ค่อย จดจำ
ในความ ทุกข์ทน
สวรรค์ ในอก
และมี นรก ในดวง กมล
ขอเตือน ทุกคน
ว่ามี หรือจน
ไม่เห็น สำคัญ
หมดลม หายใจ
แล้วไป นอนเรียง เคียงกัน
ที่ป่า ช้านั่น
ไม่พ้น มือฉัน
พวก สัปเหร่อ