เพลง : รักต้องห้าม
ศิลปิน : รังษิยา บรรณกร

ใยพระพรหม..นำฉันให้มาใกล้เธอ
..พานพบเธอ แต่ให้เธอมีเขาผูกพันธ์..
.สุดเฉลย เอ่ยความช้ำกรรมเรานั้น..
เพียงแรกรัก จิตถูกบั่น สุขที่ฝัน
พลันมลาย
มองเห็นกัน ค่ำเช้าบ้าน
เราอยู่เคียง..ยินสำเนียง ยลเธอ
เคียงกันแล้วอยากตาย..เหมือนคนบาป
ต้องคำสาปให้ช้ำใจกาย สุดเปล่าเปลี่ยว
ระทมเดียวดาย ด้วยพลาดหมาย
ชายที่ปอง
ช้ำ..อะไรเช่นนี้..รัก.
..คนมีเจ้าของ
ยาม..เธอแนบประคอง
ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง ทั้งที่จ้องแล้ว
ต้องหม่นใจ
ใยพระพรหม แกล้งฉัน
ให้มาใกล้เธอ..ปองรักเธอไฝ่บำเรอ
ให้ช้ำชอกใจ..รักต้องห้าม
เหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้ สุดจะผ่อน
ความร้อนคลายไป เหมือนตกยู่ใน อ-เว-จี
ช้ำ..อะไรเช่นนี้

..รัก..คนมีเจ้าของ
ยาม..เธอแนบ
ประคอง ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง ทั้งที่
จ้องแล้วต้องหม่นใจ
ใยพระพรหม
แกล้งฉัน ให้มาใกล้เธอ ปองรักเธอ
ใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ รักต้องห้าม
เหมือนไฟลาม เผาใจให้ไหม้
สุดจะผ่อนความร้อนลงไป
เหมือนตกอยู่ใน..อ-เว-จี