เพลง : เสี่ยวอีสาน
ศิลปิน : คนด่านเกวียน

โอ..เด้อนาย
ตัวผมนี่เป็นชาวอีสานบ้านป่า
มาทำงานรับใช้ อยู่บางกอกเมืองหลวง
ล่วงเลยแล้ว หลายปีที่ผ่าน
ตั่งแต่ออกจากบ้าน ฝนแล้งผ่านมา
กัดฟันสู้ประคองเอาชีวิต
ฉีกเส้นพรหมลิขิต
ขาดกระจุยด้วยลำแข้ง
ใช้แรงกายแลกเงินเลี้ยงกาย
ใช้แรงกายแลกเงินเลี้ยงกาย
แม้ไม่สุขสบายแต่ก็ต้องสู้ทน
ทน.ทน.ทน ทน.ทน.ทน
(พูด) แบบไหน แบบไหน
อยู่ไหนเขาก็เรียกไอ้เสี่ยว
ว่าปั้นแต่ข้าวเหนียวจิ้มต่อนปลาร้า
ซื่อสัตย์หาเลี้ยงชีวา
ก็ยังถูกตราหน้าว่าเป็นคนเกียจคร้าน
นาแล้งนาล่มจมอาน
จะเอาหัวกะบาลที่ไหนทำกิน
แบบไหน..แบบไหน เครียดนะ
โอ...คนเอ๋ย
ทุกมื้อนี่มีศักดิ์ศรีแตกต่าง
แยกเป็นบนเป็นล่าง ใต้ออกตกเหนือ
ขีดแบ่งกั้นแยกเหล่าภาษา
ต่างยึดเอาเงินตรา
อยู่เหนือความถูกต้อง
อึดอัดแท้ทุกคนเหยียดหยามหยัน
แต่ละวันทำงาน
ถูกประจานด้วยคำเว่า
โถ.คนเราช่างจืดจางน้ำใจ
โถ.คนเราช่างจืดจางน้ำใจ
แม้อยู่ร่วมแดนไทย แต่น้ำใจจืดจาง
คน.คน.คน คน.คน.คน
(พูด)แบบไหน โธ่เว้ย
อยู่ไหนเขาก็เรียกไอ้เสี่ยว
ว่าปั้นแต่ข้าวเหนียวจิ้มต่อนปลาร้า
ซื่อสัตย์หาเลี้ยงชีวา
ก็ยังถูกตราหน้า
ว่าเป็นคนเกียจคร้าน
นาแล้งนาล่มจมอาน
จะเอาหัวกะบาลที่ไหนทำกิน
แบบไหน.แบบไหน ปัดโธ่เครียดเด้อ

น้อย..ด้องแด้ง ตั่งแต่เป็นดักแด้
ก็ทำงานทุกอย่าง
ขุดขนหามถากถาง เติบได้ใหญ่มา
ฝืดเคืองแท้ธรรมชาติเป็นพิษ
เกิดความวิปริต จึงสัญจรลาบ้าน
ตายดาบหน้าลงตลาดหมอชิต
ลำเค็ญเหลือชีวิต สมัครงานแสนยาก
ไร้ทางเดินโดนข้อหาซ่องโจร
โถยามจนยังต้องโดนซ้ำเติม
กว่าจะเริ่มทำงาน
ต้องรอให้ผ่านพ้นภัย
ทน.ทน.ทน ทน.ทน.ทน
(พูด)แบบไหน โธ่เว้ย
เอะอะกรามใหญ่ดั้งยุบ
มันจะออกจะหุบมันก็เป็นเรื่องของดั้ง
บางคนที่เขามีสตังค์
ไม่เห็นเขามีดั้งก็พากันยกยอ
สังขารมันเป็นเรื่องยุบหนอ
การกำเนิดเกิดก่อ
มันเป็นเรื่องปวดร้าว
ชาวดินหรือว่าชาวดาว
สิ้นสุดสูเจ้ากะตายคือกัน..