เพลง : การะเกด 88
ศิลปิน : คนด่านเกวียน

เจ้าการะเกดเอ๋ย
เจ้าการะเกดเอย
เจ้าขี่ม้าเทศ
เผ่นหายไร้รัง
ชักกริชออกมาแทงฝรั่ง
(ชักกริชออกมาแทงฝรั่ง)
เมียห้ามเมียห้ามก็บ่ฟัง
(เมียห้ามเมียห้ามก็บ่ฟัง)
เจ้าการะเกดเอย

จึงร่อนเร่ร้องเพลงขับขาน
จากบ้านเดินทางแสนไกล
เอาหัวใจ
ฝากไว้ให้เนาแนบรัง
เอาความหวัง
ฝากไว้กับสายลมพา
ฝากความรักฝากความหลัง
เป็นตำนานแผ่นดิน

เป็นนักดนตรี
ก็ไม่เคยมีฟอร์ม
แต่งตัวแมมมอม
ไม่ล้ำเลิศโสภา
สูงต่ำเพียงดิน
ชอบกินข้าวเหนียว
ลาบก้อยจานเดียว
กินได้สามเวลา
งานบ้านงานเมือง
ล่ะงานวัดงานโยง
ผู้คนเขาหาก็ไม่เคยจะบ่น
แต่บ่อยครั้ง
เขาจัดงานหาเงิน
เจ็บปวดเหลือเกิน
ชักดาบเป็นประจำ

จึงร่อนเร่ร้องเพลงขับขาน
จากบ้านเดินทางแสนไกล
เอาหัวใจ
ฝากไว้ให้เนาแนบรัง
เอาความหวัง
ฝากไว้กับสายลมพา
ฝากความรักฝากความหลัง
เป็นตำนานแผ่นดิน

เป็นนักดนตรี
ก็ไม่เคยมีฟอร์ม
แต่งตัวแมมมอม
ไม่ล้ำเลิศโสภา
สูงต่ำเพียงดิน
ชอบกินข้าวเหนียว
ลาบก้อยจานเดียว
กินได้สามเวลา
งานบ้านงานเมือง
ล่ะงานวัดงานโยง
ผู้คนเขาหาก็ไม่เคยจะบ่น
แต่บ่อยครั้ง
เขาจัดงานหาเงิน
เจ็บปวดเหลือเกิน
ชักดาบเป็นประจำ
เจ้าการะเกดเอ๋ย
เจ้าการะเกดเอย
เจ้าขี่ม้าเทศเผ่นหายไร้รัง
ชักกริชออกมาแทงฝรั่ง
(ชักกริชออกมาแทงฝรั่ง)
เมียห้ามเมียห้ามก็บ่ฟัง
(เมียห้ามเมียห้ามก็บ่ฟัง)
เจ้าการะเกดเอย
เจ้าการะเกดเอ๋ย
เจ้าการะเกดเอย
เจ้าขี่ม้าเทศเพ่นหายไร้รัง
ชักกริชออกมาแทงฝรั่ง
(ชักกริชออกมาแทงฝรั่ง)
เมียห้ามเมียห้ามก็บ่ฟัง
(เมียห้ามเมียห้ามก็บ่ฟัง)
เจ้าการะเกดเอย