เพลง : รักเหี่ยวกระเจียวป่ง
ศิลปิน : คนองนา กาฬสินธุ์

สิ้นวันเนา รักเรา ก็เหี่ยวตาม
เมื่อคนงาม ทิ้งดอน อาวรณ์หนัก
นอนก็ไม่หลับ จัง แม่นคัก
กินข้าวไม่ลง เลย ที่รัก
สิฮู้จัก หรือบ่ ว่าพี่ตรอม.
จากวันเดียว กระเจียว ก็ป่งใบ
ปล่อยพี่ไป เก็บมัน อยู่ป่ากะยอม
เคยเก็บกระเจียว กับเนื้อหอม
ยังจำได้ไหม ข้างโพนอ่อม
แก้มน้อง เปื้อนแมมมอม
พี่เอาผ้า ขาวม้า เช็ดให้นาง.
.
ไปวันเดียว ดอกกระเจียว เริ่มป่ง
น้องจากดง ความรัก เริ่มเหี่ยวเฉา
มองลงนา ไม่มี แม้เงา
คนรักเรา ไปกรุง
มันแสนจะยุ่ง หัวใจ
เดือนแปดเพ็ง ฟังกะบา
ร้องครวญมา จอกจ่อล่อ
สองคนเราเ คยเก็บ เห็ดผอ
น้องยังจำ ได้บ่
อยู่แถวโคก กระเจียว
เหี่ยว แตบๆ โอ๊ยแตบๆ
เออดังใบ กล้วยบ่ม
รัก เหี่ยวหลาย คือบักเขือ ขึ้นต้ม
หัวใจอ้าย กะเหี่ยวนำ
รักชุ่มฉ่ำ เหี่ยวย้อน แม่ตาหวาน
หนีไฮ่นา เฮือนซาน
ผ่องใจ มีเลี้ยว.
ดอกกระเจียว
ป่งจนบาน กลายแห้ง
โอ๊ยกลายแห้ง
เหลือแต่แมง กือยอง
แม่นางเอ๊ย ยังบ่เห็นหม่อมน้อง
มาเยือนบ้าน ถ่านเตา
รักเหี่ยวย้อนเจ้า ลงไปไทย
กลัวไปเหยียบอ่างกะปิ
ตาเปียกจิ้ม จิ้มจิ จิ้มจิ จิ้มจิ
โดนคนกรุงลวง
ใครจะซับน้ำตา
เที่ยวคลับเที่ยวบาร์
ดื่มเบียร์ เต้นร๊อครำวง
ไม่ห่วงบ้านดง
บ้านนาลุงป้ายังคอย
พี่นั่งเหงาหงอย
ยืนคอยข้างต้นกระเจียว
รักอ้ายมันเหี่ยวจริงๆ
ผู้หญิงลืมคำ
สองเฮาจ้ำ หมกอิหยังบ่ฮู้
สองเฮาจ้ำ หมกอิหยังบ่ฮู้
อยู่ใต้ต้นบักกอ
กระเจียว จิ้ม แจ่วบอง
หมกฮวกน้อง ว่าแซ่บจัก อีหลี
วอนคนดี คืนมา
เบิ่งหนอง คลองน้ำ
ดอก กระเจียว ก่อนสองเราเคยย่ำ
โอ๊ย เคยย่ำ เก็บทุกปีเริ่มป่ง
บางดอกบานปู้ยู่
มาดูได้ แม่นาง
อย่าให้ค้าง บนขื่นเลยฝัน
น้องบ่หัน มามอง
ต้องเหี่ยวหมอง หัวใจอ้าย
เออ...เออ