เพลง : อยู่โดยไม่เหลือใคร
ศิลปิน : วาทิยา รวยนิรัตน์

เดียวดายมาเท่าไร
เหมือนรักใครไม่เป็น
เช่นดังดวงอาทิตย์
ที่บนฟ้าไกล
ตระหง่านอยู่เพียงผู้เดียว
ไร้เงาของใคร
ความร้อนจะหลอมละลาย
ทุกสิ่งหายไป
เธอจะอยู่กับฉัน
ได้นานสักเพียงใด
เธอจะต้องเสียใจ
เจ็บปวดสักวัน
นี่คือ ชะตา ที่เป็นฉัน
ไม่มีวัน จะได้อยู่กับใครสักคน
ถึงฉันรักเธอเท่าไร
ถึงรักเธอมากเท่าไร
แต่เราคงไปไม่ถึง
ยังวันสุดท้าย
ต้องมีคนหนึ่งปวดร้าว
อีกคนหนึ่งใจสลาย
ต้องอยู่ อยู่ โดยไม่เหลือใคร
อยากเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง
แต่เราก็ทำไม่ได้
สุดท้ายก็เป็นอาทิตย์
ที่แสนเดียวดาย
เราไม่ควรไหวหวั่น
ไม่ควรชิดใกล้
หากไม่เริ่มต้น
ก็คง ไม่ต้องเสียใจ
เธอจะอยู่กับฉัน
ได้นานสักเพียงใด
เธอจะต้องเสียใจ
เจ็บปวดสักวัน
นี่คือ ชะตา ที่เป็นฉัน
ไม่มีวัน จะได้อยู่กับใครสักคน
ถึงฉันรักเธอเท่าไร
ถึงรักเธอมากเท่าไร
แต่เราคงไปไม่ถึง
ยังวันสุดท้าย
ต้องมีคนหนึ่งปวดร้าว
อีกคนหนึ่งใจสลาย
ต้องอยู่ อยู่ โดยไม่เหลือใคร
ต้องมีคนหนึ่งปวดร้าว
อีกคนหนึ่งใจสลาย
ฉันเอง ต้องอยู่
โดยไม่เหลือใคร