เพลง : คนธรรพ์กับพิณทิพย์
ศิลปิน : วินัย-เพ็ญศรี


ญ.คนธรรพ์บรรรเลงเพลงพิณ.
.ดีดดิ้นพรายพลิ้วเบา ๆ.
.วิเวก วังเวงเปลี่ยวเปล่า
.ชวน เศร้า ชวน ฝัน.

ช.ฟากฟ้าและดินห่างกันแสนไกล
.อากาศไซร้เป็นกำแพงขวางกั้น
.นางอยู่สูง.สุดมุ่งแนบขวัญ
.ข้านี้ต่ำสุดหมายมั่น ยึดถือ
.ข้าน้อยคอยแต่ชะแง้หา
.อนิจจาจะไขว่จะคว้าได้หรือ
.สิ่งเดียวเท่านี้ ที่ เป็นสื่อ
.สิ่ง นั้น คือทิพย์ดนตรีจากใจ

ญ.สุดา ฟ้าได้ยิน
.เพลง.พิณทิพย์.คนธรรพ์
.หลงรักฉับพลัน
.หลงรักฉับพลัน.ทันใด
.แต่เมื่อเสียงพิณ สิ้นไป
.นางไซร้ สิ้นรัก ผูกพัน
.สิ่งที่นางรัก.คือเสียง
.จำเรียง ขับกล่อม เท่านั้น.
.มิใช่รักตัว คนธรรพ์
.ศักดิ์ชั้น ห่างกัน ฟ้าดิน
ช.อกเอ๋ย สร้างรักและอารมณ์
.ให้คนอื่นชื่นชม อาจิณ
.ส่วนตัวเราหนา อย่าถวิล
.นี่แหละศิลปิน เราเอย.