เพลง : วันงานประหารใจ
ศิลปิน : ศักดิ์ ภูเวียง


โอ้คนดีรู้ไหม
ใครจะบ้า
รักน้องยา
ดั่งชีวิตมาผิดหวัง
เจ้าไปซบเศรษฐี
คนมีตังค์
ลืมความหลัง
สองเฮาเคยเว้ากัน
เขากับน้อง
เหมือนกิ่งทองกับใบหยก
เราคางคกจะขึ้นวอ
ก็ถูกหยัน
จำหลีกทาง
ให้เขาได้สุขกัน
นี่เป็นวันวิวาห์ฆ่าพี่เอย
ล่ะมันอยู่เฉยบ่ได้
คือมีไฟมาไหม้พี่
เฮ็ดจังได๋น้อมื้อนี่
สิหนีหน้าไปอยู่ไส
สิหนีหน้าไปอยู่ไส
โอยน้อ
น้อนางน้อง
กลั้นน้ำตาไม่ฟัง
ถูกหักหลัง
เหมือนตายทั้งเป็น
เธอเข้าสู่วิวาห์
ก่อนเคยพบหน้า
ทั้งเช้าทั้งเย็น
บัดนี้ไม่มีให้เห็น
เธอเลือกเฟ้น
แต่คนมีเงิน
พี่เดินก้มน้ำตาหลั่ง
หมดหนทาง
น้องนางเจ้าเมิน
ให้พี่แค่เพียงน้ำตา
ไม่สั่งลา
แม้การ์ดบัตรเชิญ
เห็นพี่เป็นคนต่ำเกิน
ไม่มีเงิน
น้องเมินข้ามไป
ใจของอ้าย
ของอ้ายฟังสลายเบิดท่า
คือจั่งคนสิบ้า
น้อเจ้าซ่างทำ
อ้ายชอกช้ำ
เจ้าหน้าชื่นตาบาน
เข้าในงานมงคล
กับผู้ชายคนนั้น
ความหมายมั่น
ความฝันพังมุ่น
มาคือสูนแท้น้อง
พออยากฮ่องด่านาง
อยากไปม่าง
งานแต่งของเขา
แต่ว่าเฮายังคิด
ทบทวนยังได้
ห้ามใจให้ลืมเขาเสีย
เขาไปเป็นเมีย
คนอื่นแล้วไง
เราควรอวยพรให้เขา
เก็บความเศร้า
เอาไว้ภายใน
คิดมากก็อาจจะตาย
ผิดหวังแพ้พ่าย
ด้วยความรุนแรง
แม้เธอ
ยังมีคำว่าสงสาร
ช่วยมาประหาร
ให้ตายดีกว่าโดนแย่ง
จะเอาปืนยิง
หรือเอามีดมาทิ่มแทง
เมื่อน้องมีใจเปลี่ยนแปลง
สุขเถิดแก้มแดง
ขอจงสุขใจ
เธอลืมได้
มาตัดใจจากพี่
พ้อคนมีห่อแบงก์
นางเจ้าแล่นนำ
เปรียบดังน้ำ
ไหลบ่คืนหลัง
บ่มีทางหวนมา
ดังคือคราวกี้
สุขขีน้อง
เขาฉลองงานแต่ง
อ้ายเบิดแฮงอ่อนล้า
เป็นบ้าฮวนฮน
เสียงจ้น ๆ
เขาโห่เอิ้นขวัญ
แทบเป็นลมทันควัน
เปรียบดังขวานลงใจอ้าย