เพลง : ไร้คู่
ศิลปิน : ศิริพร อำไพพงษ์

เหม่อมองฟ้า สีครามอร่ามตา
บนเวหา นกน้อยบินจร
เคียงคู่กัน กลับสู่รังนอน
ยามรอนรอน อาทิตย์อัสดง
นั่งงวยงง หนอคนไร้คู่
ทนหดหู่ เป็นทาสแห่งความเหงา
ใจเป็นทุกข์ มีแต่ความซึมเศร้า
โลกนี้เรา แบกไว้คนเดียว
ชายมาเกี้ยว บ่นานวันก็หลาย
หญิงมักตาย ชายมักได้จริงแท้แน่นอน
เพิ่นบ่ซ้อน ได้ส่งเพียงตา
กายมากายไป ให้ทุกข์ใจทางน้อง
เฝ้าแต่มอง มองหาเขามาอีกที
ก็ไม่เห็นมี เรานี้เป็นแค่ทางผ่าน
มาเย้ามาหยอก มาหลอกให้ทรมาน
ตัดเส้นขนาน เป็นมารเกาะกินหัวใจ
ตามลงไป จนสุดขอบฟ้า
มันเหมือนว่า ไม่มีหวังเอาเสียเลย
เกิดชาตินี้ ไร้คู่ชิดเชย
โลกนี้เอ๋ย ไร้ความปราณี
สุขอยู่ที่ ผู้เทิ่นมีแฟนซ้อน
เปิดตาออนซอน ได้หยอกได้ออย
ควงแขนเกี่ยวก้อย ตาละห้อยใส่กัน
เฮานี้นั่น ว่าตั้งแต่เหลียวเห็นใจ
เราเป็นวนวาย เมื่อสายตาพ้อ
คู่เขานั้นหนอ คงมีบุญประเสริฐ
สวรรค์ส่งมาเกิด
ให้เลอเลิศ ยิ่งกว่าใครๆ
ส่วนตัวเราหนอ มาจากนรกขุมใด
หรือส่งมารับใช้ มาปกธรรมชาติ
ปางก่อนหนอขอไหว้วอน
จงให้อภัย อย่าทรมาน
หัวใจให้เจ็บนัก ชาตินี้
ช่วยแผ่เมตตา เถิดเจ้าขานึกว่าปราณี
ให้พบคู่ชีวี คนที่มีรักแท้ต่อกัน
สวรรค์จงเอ็นดูบ้าง
สวรรค์จงเอ็นดูบ้าง
หาหนทางให้พ่อเนื้อคู่
บาปกรรมอย่าเห็นอย่าฮู้
ให้ซูไว้แต่ส่วนบุญ
โรคไออุ่น ยามห่างมันหนาว
หัวอกสาว อยู่เดียวบ่ได้
ขาดคู่ใจ มันเฮมันฮ้อน
เปลี่ยวกายยามนอน ผู้เคียงแล้ง