เพลง : ร๊อคเยิ่นเยิ้น
ศิลปิน : ศิริพร อำไพพงษ์

เบิ่งแหน่พู้น ทิวเทือกเขาลดหลั่น
สลับทิวไม้มากพันธุ์
ไม่เสกสรรค์ปั้นเติม
อบไอดิน กลิ่นหญ้าฟางก็ยังเดิมๆ
จะเสริมจะเพิ่ม เปลี่ยนแต่ฤดูกาล
ช่อมันปลา.ชูกลิ่นหอมรวยริน
นกป่ากู่ร้องก้องดิน
ท่วงทำนองอ่อนหวาน
แว่วเสียงเพลงรัก
หนุ่มสาวชาวบ้าน
ไม่ลนร้อนรำคาญ
ไม่มารยาหลอกลวง
บ่ได้จมอยู่ในบ้วง
ในบ้วงคือจังคนในเมืองใหญ่
บ่ได้สวมหน้ากากเอ้
เอาสีย้อมเปลี่ยนกะเทิน
บ่สรรเสริญในยศฐาบรรดาชั้น
คือซุ้มคนย้อนกระหง่อน
เห็นแต่ผลประโยชน์ได้
ให้มีมั่งบ่ลืมคน.
ยากจน.ก็คนของแผ่นดิน
หากินแต่เพียงพอกิน
ไม่หมิ่นหยามรังแกใคร
ป่าวังเวง
นกป่าร้องเพลงสื่อความจริงใจ
ใต้เงาแสงจันทร์เทียนไต้
ก็สุขสบายไม่กำมะลอ
บ่ได้จมอยู่ในบ้วง
ในบ้วงคือจังคนในเมืองใหญ่
บ่ได้สวมหน้ากากเอ้
เอาสีย้อมเปลี่ยนกะเทิน
บ่สรรเสริญในยศฐาบรรดาชั้น
คือซุ้มคนย้อนกระหง่อน
เห็นแต่ผลประโยชน์ได้
ให้มีมั่งบ่ลืมคน.
ยากจน.ก็คนของแผ่นดิน
หากินแต่เพียงพอกิน
ไม่หมิ่นหยามรังแกใคร
ป่าวังเวง
นกป่าร้องเพลงสื่อความจริงใจ
ใต้เงาแสงจันทร์เทียนไต้
ก็สุขสบายไม่กำมะลอ