เพลง : รอยมลทิน
ศิลปิน : ศิริพร อำไพพงษ์

ฟ้าหม่นดั่งคนเหงา
ฝนตกบ่เซาเหมือนไม่ซา
ฝนจากฟ้าตกลงนองพื้นดิน
น้ำจากตาน้องหลั่งมาไม่สิ้น
เป็นรอยมลทิน เมื่อสิ้นสาว
ความฝันเลยหมดไป
เหมือนไขว่คว้าดาว
เตือนไว้เพื่อนสาว
อย่าไปเหิมเห่อกับชายรูปงาม
บางรายไม่มีเลยงอเงิน
อวดตัวเหลือเกิน ว่ารวยล้นหลาม
หากไผหลงไปเข้ากรงดักล่าม
หากไผหลงไปเข้ากรงดักล่าม
ความสวยความงาม บอกว่าไม่มีเหลือ
คือเรือนั่นจมน้ำ
จมน้ำอับปางกลางอ่าว
กว่าสิเอาขึ้นได้ กะสูญสิ้นทรัพย์สิน
ทรัพย์สิน จนวินนอหัวตึ้ง
หัวตึ้งคือหมัดดึงเข้ามาใส่
หมัดความรัก หนักกว่าไม้
มาตีก่องให้น้ำตา
ก่องน้ำตามาตีให้ก่องน้ำตา
เมื่ออุรา น้องร้าวราน
ไม่สงสารแล้วยังทำลาย
โอ้ผู้ชายใจร้ายจริง
มองเห็นหญิงไม่มีราคา
ยำเหมือนผักเหมือนปลา
เสียทีเสียท่า น่าจะมาปลอบใจ
แถมยังหาใหม่มาอวด
รู้ว่าเจ็บปวดก็ยังทำลงไป
รอยมลทินนี้ไม่สิ้นไปได้
รอยมลทินนี้ไม่สิ้นไปได้
จนถึงวันตาย สิ้นมลายเลยหนอ
บ่ขอนอทานไว้
นอทานไว้เสียไปน้องคิดว่า
ทานให้หมาขี้เฮื้อน หางด้วนให้ป่งขน
ป่งขนเป็นคนนอจริงแล้ว
นอจริงแล้ว ต้องฮู้จักรับผิดชอบ
แนววาป๋าปล่อย
ถิ่มให้เขาเอิ้นเจ้าว่าหยัง
เป็นตาซังตาซังหลายเด้
เป็นตาซังตาซังหลายเด้
เป็นตาซังตาซังหลายเด้
เมื่ออุรา น้องร้าวราน
ไม่สงสารแล้วยังทำลาย
โอ้ผู้ชายใจร้ายจริง
มองเห็นหญิงไม่มีราคา
ยำเหมือนผักเหมือนปลา
เสียทีเสียท่า น่าจะมาปลอบใจ
แถมยังหาใหม่มาอวด
รู้ว่าเจ็บปวดก็ยังทำลงไป
รอยมลทินนี้ไม่สิ้นไปได้
รอยมลทินนี้ไม่สิ้นไปได้
จนถึงวันตาย สิ้นมลายเลยหนอ
บ่ขอนอทานไว้
นอทานไว้เสียไปน้องคิดว่า
ทานให้หมาขี้เฮื้อน หางด้วนให้ป่งขน
ป่งขนเป็นคนนอจริงแล้ว
นอจริงแล้ว ต้องฮู้จักรับผิดชอบ
แนววาป๋าปล่อย
ถิ่มให้เขาเอิ้นเจ้าว่าหยัง
เป็นตาซังตาซังหลายเด้
เป็นตาซังตาซังหลายเด้
เป็นตาซังตาซังหลายเด้